Na 4 maanden, waarvan 2 maanden wachten op mijn reservering, heb ik eindelijk dit boek kunnen lezen! En het was echt heel goed, informatief, persoonlijk, interessant.

Het grote deel van het boek gaat over de overgang. Hoe ze eerst dacht dat er iets anders aan de hand was (dementie, dit door haar moeder die dementie had), maar dan later er achter komt wat het eigenlijk is. En vanaf daar zien we hoe zij het leven ervaart met de overgang. Dat werken gewoon niet werkt. Opvliegers die op de vervelendste tijden langskomen en niet leuk zijn. Over breinblubber. Over medicijnen. Over heel veel meer. Het was echt superinteressant, maar ik hoop dat de overgang nog heel lang wegblijft voor mij. 😛

Ook relaties komen aan bod. Hoe het gewoon niet meer werkte tussen Francine Oomen en haar partner, over Tinder avonturen (en dat Francine het gewoon veel te leuk vond om die mensen te tekenen).

Het gaat niet alleen over de overgang, maar ook over Tang (en de gezusters die erbij komen). Tang is een figuur in Francine Oomen’s hoofd en ze is best strikt en gemeen. Erg perfectionistisch en ze laat Francine geen moment met rust. Een stuk van het boek gaat over Francine’s zoektocht naar waar Tang vandaan komt, en hoe ze Tang wat minder strikt kan maken. Het was heftig, verdrietig, maar ook heel interessant om te lezen. Ik was heel blij om te zien wat er uit de therapie kwam en hoe alles beter ging met Francine.

Het boek zit vol met foto’s, illustraties, en veel meer. Het is echt een graphic novel geworden, en ik moet zeggen dat dit formaat perfect past bij het onderwerp en ook bij Francine Oomen. Ik weet niet of ik het boek zo goed had gevonden als het alleen maar tekst was geweest. Nu is het toch persoonlijker, het verhaal heeft meer effect.

Ik zou dit boek dan ook aanraden.