Een schoolkamp of schoolramp? Wat zal het worden voor Luna?

Het nieuwste boek in de Plaza Patatta serie, ook al vind ik dat dit een aparte serie verdiend. De Plaza Patatta serie is toch best anders van deze serie. Natuurlijk zien we karakters, en ook het restaurant, terug, maar het centrale punt is Luna en haar leven (school, liefde, vriendschappen). Het verhaal is ook best anders van de Plaza Patatta serie.

In dit boek gaat Luna eindelijk op schoolkamp. Eindelijk zit ze dan in groep 8 en mag ze eindelijk eens mee. Ik moest wel lachen om hoe ze bij het hek stond, en hoe je haar zag opgroeien en hoe ze met de jaren ongeduldiger werd. 😛 En dan helpt het natuurlijk niet dat haar juf er eeuwig over doet. Mogen ze eindelijk doet de juf er jaren over om iedereen bij elkaar te krijgen. Arme Luna.

En als dat niet erg is, dan heb je nog dat Lars zich vreemd gedraagt en steeds bij de popiejopie Elara in de buurt hangt. Arme Luna, ze kijkt zo uit naar romantiek bij het kamp (ja ja, madam had al plannen om lekker te verdwalen), en dan doet haar vriendje stom.

Dan is er nog het probleem Joram. Joram is de pestkop van de klas. Ik vond het echt een vreselijk joch. Mijn hemeltje, wat een ettertje. Ach je hebt er altijd wel een in de klas, helaas. Maar tja, om nou te zeggen dat poep (eten of smeren) een goed idee is als wraak? Ieww, nee. Maar misschien is dat ook omdat ik niet die leeftijd heb als de kinderen hier.
Hoe het uiteindelijk dan gebeurt? Je moet het boek maar lezen, maar ik lag wel dubbel hoor. Ga ervoor Luna!

Elara, ik weet niet of het komt door de beschrijvingen van Luna, of gewoon vanwege Elara, maar hemeltje, wat een tutje en, sorry, een bimbo. Ja, ik heb geen goed woord over voor die meid. Ze doet in dat opzicht niks fout (zoals je vaker hebt met popiejopie kinderen), maar ik vond haar gewoon vervelend. Iets te prinsessig voor mij.

Het schoolkamp gooide wat nostalgie mijn kant op. Ik kan me vagelijk herinneren dat ik ook op zo’n kamp ben geweest. Oertijd. Brandnetelthee… brandnetelsoep…

Tijdens het lezen vielen er wat foutjes in de tekst op. Niet heel veel, maar ik zag er wel een paar. En op pagina 93: “Lobke en ik hebben ieder een bloem op onze rechterschouder gemaakt, en een hartje op onze linker.” Alleen…. de illustratie heeft die omgekeerd. Rechts het hartje, links de bloem.

Ook jammer dat er zoveel Engels wordt gebruikt. Blijkbaar is dat hip, maar ik zie het nut er niet van in. We hebben woorden in het Nederlands die net zo goed werken.

En, dit viel mij op (en ook mijn vriend (ja, hij kaapt af en toe mijn boeken)), de illustraties zijn echt verbeterd sinds de eerste keer dat ik ze zag, nu al flink wat tijd geleden. Het is nog steeds niet mijn favoriete stijl, maar ik vind het heel leuk om te zien dat er zoveel verbetering in zit.

Ik lag regelmatig dubbel terwijl ik las, het einde was erg lief, en tja, ik kan nu niet wachten op het volgende Luna boek! Een aanrader!