Review for Jorrik de Ork: De Steen van de Schimmen
Een leuk, avontuurlijk boek over een Ork, zijn vrienden en familie, en de reis die zij maken!
Ik heb nooit van Jorrik de Ork gehoord tot ik dit boek zag bij een van mijn bibliotheken, maar gelukkig hoef je ook niet het vorige boek te hebben gelezen. Het is gewoon een nieuw verhaal over deze horkerige ork. 😛
Het boek pakte me al vanaf het begin, ik was heel nieuwsgierig naar deze wereld. Naar de schimmen (kun je nagaan dat die schimmen misschien ooit mensen of wezens waren?), naar het bos (geweldig dat er zo’n spookachtig bos gewoon naast je dorpje zit), naar de mysterieuze wezens die in het bos woonden (zoals de Drau). En ook wat er met het dorp aan de hand was, want blijkbaar regelt die de seizoenen. Daarom heet hij ook Wisseling en het bos eromheen Wisselwoud. Geen spoiler, dit is iets wat al snel duidelijk is en ook wordt verteld door de Prinses van de Schemering. Wat een leuk idee, een magisch land dat ook met de mensenwereld is verbonden, en dus ook de seizoenen regelt. En dus goed werk moet leveren… maar ja, dan kennen ze het Herfst-kwartier nog niet. Mijn hemel, wat een faal-sjaarsen zijn dat zeg. Ach, daar kunnen de kinderen ook niks aan doen, eigenlijk is het gewoon de schuld van de Kwartiermeester.
Ik blijf er wel bij dat je toch zou verwachten dat het op een gegeven moment gewoon goed zou gaan? Immers het lijkt er op dat heel veel kinderen al jaren daar wonen. Je zou toch zeggen dat die wel weten hoe magie werkt? Zelfs met zo’n falende Kwartiermeester. Of wisselen de kinderen ook elk jaar?
Het was ook leuk om de verschillen te zien tussen de verschillende seizoenen + de kinderen die daar wonen.
Nu naar het avontuur. Voor de spreuk die ze willen doen (herfst) hebben ze magie nodig, en dus gaat Jorrik, zijn zusje, en zijn vrienden op jacht in het bos naar de Steen van de Schimmen, want die is blijkbaar supermagisch en supersterk. Perfect voor een spreuk zoals degene die ze moeten doen. Alleen komen ze algauw in problemen. De Prinses van de Schemering, ik mocht haar vanaf het begin niet echt, ze lijkt heel lief en aardig maar schijn bedriegt, en zij wil ook de steen! Je kunt je al voorstellen wat er gaat gebeuren! Het was erg spannend om te zien hoe dingen van goed naar minder goed, naar OMG iemand moet de wereld redden ging. Het werd dus spannender en spannender met elke pagina.
Mijn favouriete karakter? Lena. Ik vond haar dapper, ze was slim, ze was niet op haar mondje gevallen. Ze was ook lief en begripzaam, en probeerde haar broer altijd te helpen.
Jorrik volgde snel daarna. Hij is een beetje een hork, maar ach dat was niet eens zo erg, het paste perfect bij hem. Ik moest wel lachen om hoe hij gewoon Juffer zei tegen de prinses, of haar de hele tijd Hoge Heid zat te noemen.
Helaas had ik één karakter die ik strontvervelend vond, en dat was Wibel. Mijn hemel, wat een vreselijk jong was dat zeg. Snapte duidelijk niet dat hij gewoon in de weg liep, vervelend was, en eens zijn mond moest dichthouden.
Ik vond het ook leuk hoe alles aan het einde met elkaar verbonden was. Ik hou gewoon van boeken die dit doen + het dan ook goed doen! Echt pluspuntjes!
De illustraties waren ook best redelijk, soms best leuk, soms een beetje minder, maar ik vond de stijl wel bij het boek passen.
Ja, dit boek past perfect bij de Kinderboekweek, en ik zou hem ook zeker aanraden!