Weerwolven, kriebels, vleermuizen, en meer!

Mijn vierde Bat Pat boek, en ik ben blij dat deze net zo leuk (en zelfs leuker) was als de eerste twee boekjes die ik had gelezen. Hij was ook weer lekker spannend en ik wilde gewoon meer weten over deze weerwolf.

Rebecca is nog steeds mijn favoriete karakter. Ze is een lieve meid die zeker niet op haar mondje is gevallen. Zij is de eerste die het plan oppert om een nachtje te blijven in de dierenwinkel, en ze is ook de eerste die voorstelt om de weerwolf op te zoeken. Ja, ik hou wel van een meid die niet bang is en gewoon ervoor gaat.

Helaas is haar broertje Martin gewoon strontvervelend (alweer). Chagrijnig, denkt dat ie alles maar beter weet (en smeert dat lekker in iedereens gezicht), is bang voor alles. Nee dank je, ik had gewoon zin om hem aan de weerwolf te voeren.

Leo is gewoon grappig, en ik vind het wel mooi dat hij uiteindelijk toch de slimste is met zijn uitvindingen. 😛 Die windjes zijn wel wat ranzig, maar ach, enerzijds passen ze dan wel in de scenes.

De wolf was eerst een beetje eng, maar daarna had ik alleen maar medelijden met hem. Arm beestje. Gelukkig is de Silver familie bereidt om alles uit te proberen en hem te helpen.

Ik blijf de manier van verhaal vertellen nog steeds leuk vinden (dialoog met plaatjes en gewone stukjes verhaal). Ook de illustraties blijven leuk (die gezichtsexpressies zijn briljant).

Wel ik heb nog een aantal boeken te gaan, hopelijk zijn ze allemaal leuk. 🙂