Een prachtig, maar ook verdrietig, boek over een meisje met Down.

Toen ik dit boek zag in de bibliotheek moest ik hem wel lenen. Alleen wel jammer dat de bibliotheek (#3) hem dan niet verder heeft als serie. Maar als ik het zo check dan kan ik me iets voorstellen, blijkbaar is hij verder gewoon niet meer vertaald. Bah! Zo vervelend als series na een boek worden gestopt. 🙁 Nu kom ik dus niet meer te weten hoe het verder met Capucine zal gaan (want mijn Frans is niet het beste).

Ik vond het ook mooi dat de illustrator en schrijver kozen om, in plaats van het stereotype Down te gaan voor een meisje wat er normaal uit ziet. Wat alles zoveel moeilijker maakt, want leg maar uit waarom je kind zich zo gedraagt. Waarom je kind dingen niet zo makkelijk snapt, en waarom hij/zij soms dingen doet die voor hem/haar logisch zijn, maar ja, voor de rest van de wereld niet.

Capucine was een heel interessant meisje, ik vond haar belevingswereld erg interessant om te zien (mensen in kindertekeningen), en was ook blij dat de illustrator en schrijver er voor kozen om het op die manier te laten zien.
Ik moet wel zeggen dat ik haar af en toe wel een knuffel wilde geven want haar leven is zeker niet de makkelijkste. Ze heeft haarfijn door dat haar ouders ruzie hebben, dat het niet lekker gaat, en ze vraagt zich vaak af of het aan haar ligt. En dan is er nog het feit dat ze steeds door haar ouders (vooral haar vader) op haar handicap wordt gewezen, wat er voor zorgt dat ze helemaal verdrietig wordt.
Maar ze had ook heel veel positiviteit in zich. Ze was vaak heel blij en dat liet ze op allerlei manieren zien.

Ik vond de ouders maar zo-zo. Vooral de vader was het probleem. De moeder vond ik best goed, ze was lief, ze probeerde heel goed haar best te doen om alles voor Capucine te doen en regelen. Ze werd nooit echt boos op Capucine maar probeerde met haar te praten en haar gewoon te knuffelen om haar tot rust te brengen. Ze was ook niet heel blij met hoe de vader Capucine aan het pushen was, of hoe hij zijn verantwoordelijkheden gewoon liet vallen. En dat kan ik me heel goed voorstellen.

De vader was best vreselijk. Ik weet dat je belangrijk werk hebt, maar je kunt je vrouw ook niet alles laten doen, die heeft ook haar werk. Plus je mag wel een beetje meer begrip hebben voor wat ze doet, en dan vooral hoeveel ze doet.
En dan wat er aan het einde gebeurde… sorry, maar ik was gewoon ziedend. Wat is er mis met je dat je dat zou doen? Waarom echt?

Ook zie je duidelijk dat hun verschillen, en het feit dat de vader niet kan of wil accepteren dat het gewoon niet goed gaat met Capucine, en ook dat de zwangerschap (ze wisten dat Capucine Down zou hebben en kozen er toch voor om de zwangerschap door te laten gaan), ze toch aan het opbreken is. Al vrij vroeg in het verhaal zie je de barsten verschijnen, wat best hartbrekend was. 🙁

De illustraties waren echt prachtig. Mooie details, geweldig getekend. Je gaat helemaal op in het verhaal.

Ja, ik zou dit boek zeker aanraden. Als je de kans hebt om hem te lezen? Doe het!