Ik vond het vorige boek van deze twee erg leuk (De Scheetjesspin) en toen ik hun nieuwe boek zag moest ik hem wel uitproberen.

Helaas vond ik hem toch minder leuk dan het vorige boek. Ja zeggen is leuk, maar het werd toch een beetje té ongeloofwaardig en niet meer leuk. Ik vroeg me af hoe ver het zou gaan, en hoe het zou eindigen.

Te streng is inderdaad niet goed, maar altijd ja is dan de andere kant van het spectrum. Misschien kun je beter iets in het midden zoeken. En gelukkig vinden onze karakters dat zelf ook uit naarmate het verhaal verder gaat. Soms moet je gewoon nee zeggen.

Maar ik vond het aan het begin wel leuk dat die vader geen zin had meer in nee zeggen, ik kan me best voorstellen dat je soms gewoon even niet wil teleurstellen, ik ken dat wel. En ik moet zeggen dat ik het in het begin ook wel grappig vond om te zien waar die vader ja op zei.

Tja, ik vond de tekenstijl toch iets minder leuk dan dat ik deed in het vorige boek van dit duo.