Wow, dit was superspannend zeg! Er waren wat dingen die cliché waren, maar ach, voor de rest ben ik tevreden!

Ik kon echt niet stoppen met lezen, tja, op een gegeven moment moest ik wel, maar ik ben later toch nog even verder gegaan tot ik bij het einde was. Ik wilde weten hoe het moest eindigen, en het maakt me niet uit dat het dan al bijna 1 uur ‘s nachts is. 😛

Tja, en natuurlijk was het weer een wraak verhaal. Natuurlijk, waarom niet. Dat zijn zoveel van de (YA) thrillers die ik lees. 😛 Mag het eens wat anders zijn? Of dat het lijkt op x, maar dan veranderd in/of toch blijkt te zijn y? Dat zou ook eens leuk zijn. Ik hou van dit soort verhalen hoor, maar toch wil ik wel eens wat anders, vooral als de wraak ietwat ongegrond is. Kom op zeg, je had bonje met M., niet met zijn hele familie. Ach ja, dat is dan ook wel iets typisch voor het soort verhaal.

De hints die we krijgen? Ik had al snel een vermoeden wat het zou zijn, en toen we de tweede kregen wist ik het wat zekerder. Dan nog verbaasde het me dat onze MC het niet doorheeft tot het einde van het boek. 😛 Ze was af en toe dichtbij (of eigenlijk haar vriendin was dichtbij) maar er moesten eerst tig mensen verdwijnen voordat er een lampje ging branden. Ik vond het wel geinig bedacht. Ik had eerst gedacht dat de hints heel wat groter zouden zijn, maar de nummers zijn veel subtieler en veel leuker.
Nog eventjes 1 dingetje, ik vond het apart dat het dus de MC weken (of zelfs langer) kostte om de hints uit te vogelen, maar dat haar moeder dus meteen (ik zeg meteen want ik reken niet de tijd mee dat ze door alle kaarten ging, plus dat ze mensen waarschuwde, plus de tijd voordat ze bij het hele gebeuren was) wist waar ze moest zijn, waar ze de politie moest sturen, en wat ze moest doen.

Ik had best medelijden met onze MC, haar leven is zeker niet de makkelijkste, een broer die is overleden, een moeder die totaal is ingestort en haar niet meer ziet staan, een vader die maar doet wat goed zou moeten zijn maar daar dus meer pijn mee doet. School dat niet echt lekker gaat. Ik kan me voorstellen dat ze dus meedoet met de dares. Natuurlijk, niet de beste beslissing, vooral niet gegeven de dares, maar ik denk dat ik misschien ook wel hetzelfde had gedaan. Je wilt toch weten wat er met je broer is gebeurd, je wilt toch eens een keer het hoofdstuk kunnen afsluiten. En als niemand in je omgeving je kan helpen…
Af en toe wilde ik wel dat ze naar de politie ging, net zoals Fleur dat graag wilde van haar vriendin. Maar ik kan me voorstellen waarom ze het niet heeft gedaan.
1. Er zijn filmpjes van onze MC.
2. Dan zijn er de dreigingen tegen de moeder.
3. Dreigingen tegen haar vriendin.
Ik vond haar ook best dapper, vooral aan het einde met de finale die daar gebeurde.
Ze was wel een geweldige MC, en ze was echt goed geschreven.

Fleur was echt mijn favoriete karakter in het hele boek. Ze was lief, aardig, en ze hielp haar vriendin met van alles en nog wat, en bood zelfs een plek bij haar thuis aan toen het bij de MC thuis helemaal niet lekker liep.
Zij was degene die heel graag wilde dat onze MC naar de politie ging, maar ook inzag dat het misschien niet het beste idee was. Ik vond het dus ook heel lief dat ze wilde meehelpen met de dares zodat het niet teveel was voor onze MC. Niet iedereen zou dat hebben gedaan.
Ik vond haar eerst wel een beetje verdacht, ze deed af en toe best vreemd, maar we vinden later uit wat er nou is gebeurd en waarom ze zich zo gedraagt. En ik moet zeggen dat ik haar even wilde knuffelen, mijn hemeltje meidje toch. 🙁

Ik weet dat het niet de moeder’s intentie was, plus dat ze niet lekker in haar vel zat vanwege het verlies van haar kind, maar ik vond haar af en toe wel vervelend. Vooral als ze dan x doet en dan niemand het laat weten. Je hele gezin stort al in, en dan doe jij dat maar? Ook hoe ze zich gedroeg rond haar dochter, ja ik weet je hebt een kind verloren, maar je hebt er nog een, en die heeft ook liefde en aandacht en ook knuffels nodig in deze tijd. Je kunt haar niet gewoon opzij zetten als een tafeltje.
Ik snap waarom de moeder het doet, en ik begrijp dat het lastig is, maar ik had af en toe gewoon zin om die moeder eventjes goed door elkaar te schudden.

De dares waren echt heftig, en hoewel je aan het begin geen idee hebt waarom die dares zo zijn als ze zijn, kom je daar later achter en dan is het echt een aha momentje! Echt goed uitgewerkt.

De whodunnit? Ik had echt een klein lijstje met wie het zouden kunnen zijn, ik moet zeggen dat echte dader niet op mijn lijstje stond. Heerlijk vind ik dat als het een verrassing blijft tot het einde. Er zijn natuurlijk aanwijzingen, hints, maar de meeste zullen niet meteen opvallen als hints. Dan is er nog een reden waarom ik niet meteen wist wie het was, maar dat kan ik niet verklappen.

De finale en alles wat daar gebeurde, wauw, gewoon wauw. We komen achter een berg dingen, inclusief wie de dader is (duh), maar ook waarom diegene dit nou allemaal heeft gedaan. Er zijn heel wat spannende stukken waar ik doorheen vloog omdat ik wilde weten wat er nou zou gebeuren. Ik moest gewoon weten hoe dit eindigde.

Ik had aan de ene kant verwacht dat er romantiek zou zijn (gegeven wat hints op een gegeven moment), maar uiteindelijk was het boek zonder romantiek. Best lekker eigenlijk. Ik hou van romantiek hoor, maar af en toe is het ook wel leuk als het dat niet heeft.

Onze dader krijgt ook zijn stukjes, en ik vind het altijd wel leuk als een schrijver die erbij doet. Het geeft nog een beetje inkijk in de dader, en soms geeft het ook hints over wie het is. Ik vond het wel mooi hoe de dader’s stukjes in een soort spotlight stonden. Echt leuk bedacht gegeven wat we uitvinden over de dader.

Volgens mij heb ik nu alles wel verteld, dit is echt een boek om te lezen! Je vliegt erdoorheen. Goede karakters, spannend mysterie, heftige dares, en nog veel veel meer. Zeker een aanrader!