Ik zag dit boek in de bibliotheek en wist dat ik hem moest hebben. Ik had nog niet eens gezien dat Yvon Jaspers het blijkbaar had geschreven. Ik zag gewoon koeien, titel met boerderij, en het belangrijkste: Philip Hopman als illustrator. 😛

Ties en Trijntje gaan een tijdje logeren bij hun oom en tante, ze mogen lekker meehelpen in de boerderij, doen van alles wat leuk is, en leren ook over God en het geloof. Ik moet zeggen dat ik wel een beetje bezorgd was om dat laatste. Ik ben zelf gelovig, maar ik vind het nou ook niet leuk als het geloof in iemands strot wordt geschoven (laat iedereen in zijn waarde immers). Maar gelukkig werd het allemaal heel lief beschreven, en was het wel aanwezig maar was het niet alles. Ook het kerk stuk was netjes geschreven. Dus yay!

Ik kon de boerderij echt zo voor me zien. Het hielp natuurlijk dat er illustraties bij waren, maar ik kon het ook zonder deze makkelijk voor me zien. Yvon Jaspers heeft het allemaal heel goed beschreven (maar ze heeft dan ook wel ervaring met boerderijen), en het was echt leuk om steeds weer een stukje van de boerderij te ontdekken.

Ik moest wel erg lachen om de reacties van Trijntje en Ties. Die zijn echt stadskindjes dus die waren verbaasd dat melk gewoon werd gedronken vers van de koe, hoe een koe voelt (en hoe je het melkt), waar eten vandaan komt, en nog veel meer. Maar algauw zijn die twee helemaal thuis en ik vond het leuk hoe gretig ze van alles wilden leren, en hoe graag Ties nu later dus boer wil worden. Ik hoop dat het hem lukt.

Ik vond de Oom en Tante (en ook de neef en nicht) erg leuke karakters en ook zo lief. Ze betrokken de kinderen bij van alles en nog wat, ze mochten met van alles meehelpen, en ze legden alles geduldig uit. Vaak heb je toch dat kinderen wel mogen kijken, maar niet mogen helpen, maar hier mochten ze best veel doen (natuurlijk niet de echt gevaarlijke dingen, maar dat is ook logisch).

Disclaimer: Ik ben geen feminist, echt niet, maar ik vond het wel een beetje belachelijk dat Ties alle leuke dingen mocht doen terwijl zijn zusje steeds wol, huishoudelijke dingen aan het doen was of, oh wacht, natuurlijk, paard zat te rijden (niks mis met paardrijden, maar het is wel iets wat veel meiden doen, en wat ook, door Ties en Jaap, een beetje lacherig werd afgedaan). Soms deden ze ook iets leuks samen, maar vaak genoeg mocht Ties lekkere stoere dingen doen en zat Trijntje vast bij de Tante. Whoop whoop. Sorry hoor, maar wat? Ik weet dat dit een boerderij is en er zijn misschien wat ouderwetse dingen hoor, maar kom op zeg. En ja, Trijntje was echt een meisje met haar ieewww modder, en iewww viezigheid, en Ties echt een jongen met dat ie niet snel iets vies vond, en dat ie hield van stoere mannendingen. Het was wel heel toevallig allemaal, en ook wel een beetje jammer. Ik had graag gezien dat Trijntje een stoere meid was die ook wel houdt van wat stoere dingen, natuurlijk kunnen er dan ook verhalen zijn met haar en wat huishoudelijk taakjes, maar niet zo erg als nu. Phew, sorry, dat moest er even uit. En nogmaals, nee ik ben geen feminist, echt nooit niet, maar er zijn gewoon dingetjes die ik graag anders had gezien.

Het einde was lief en leuk, en ik hoop dat Ties en Trijntje volgend jaar, of misschien sneller, weer bij hun oom en tante kunnen logeren.

De illustraties waren prachtig, Philip Hopman heeft echt Ties en Trijntje tot leven gebracht. Ze waren precies zoals ik ze me zou voorstellen.

Al met al, het was echt een leuk boek, en ik ben blij dat ik hem heb gevonden in de bibliotheek en de kans had hem te lezen. Ondanks dat puntje over hoe het wel erg meisje doet meisje dingen > jongen doet jongen dingen was, ben ik zeker tevreden met dit boek en ik zou hem ook echt aanraden.