Yay! Eindelijk is het volgende deel in de Mulberry House series er! Het is een boek waar ik al maanden naar uitkeek, steeds zat te hopen dat hij uitkwam. En dan is hij er eindelijk!

Toen ik hem begon te lezen (rond een uur of half 1) had ik hem bijna in een ruk uitgelezen, maar rond een uur of half 3 was ik toch echt té moe, en heb ik de laatste 20 pagina’s maar laten wachten tot de volgende dag.

We zijn weer terug voor een nieuw stuk van het jaar, dit keer gevuld met competities, examens, en meer! Het wordt een spannende paar maanden, en ik was nieuwsgierig om te zien hoe Marjolein het zou doen. Ze is nu al bijna een jaar op de school en ze is al helemaal thuis aan het voelen daar. Ze heeft vriendinnen, een vriendje, en in dit boek, jawel net als de vorige keer, weer een andere jongen die ze ook leuk vindt. Haar Engels is al heel erg verbeterd, ze heeft nu zelfs al dat ze Engels kan lezen zonder het door te hebben.

Het was erg leuk om deze periode te zien gebeuren, want er was flink wat spanning. Niet alleen vanwege de examens, maar ook door een leuke andere jongen die Marjolein’s hart snel laat slaan. En dan hebben we ook nog Pam en Sam, de tweeling die weer wat dingen doen in dit boek wat ik niet erg tof vond. Plussssssss, we hebben een bruiloft die eraan komt en dat brengt ook van alles met zich mee, heel veel kattenkwaad bijvoorbeeld. 😛

Marjolein was weer echt tof, ik vond haar heel leuk in dit boek en ik was ook heel hard aan het juichen voor haar. OK, ik was niet helemaal blij met de James en Scott situatie. Ja meid, je zult toch moeten kiezen, je zult eerlijk moeten zijn naar James toe, want dit, dit is niet netjes. Echt niet. Je kunt zo’n relatie niet doodlaten bloeden. Je moet gewoon naar de jongen toe en vertel het hem. Maar nee, door het hele boek heen zit ze te kwijlen over Scott, en deed ze maar wat met James. Ik had wel beter verwacht van Marjolein. Ze is zo lief, leuk, en slim, maar dan doet ze dit, en tja, jammer. 🙁

Ik vond James ook weer een beetje saai, maar ook wel erg stalkerig hoor. Hoe hij maar berichtjes bleef sturen, tig per dag. Het werd een beetje te veel.

Scott is zeker een leuke jongen, en hoewel hij door het hele boek niet veel interesse toont in Marjolein zie je toch later wel wat meer, en dat is leuk!

We hebben ook een nieuwe sport, en ik vond het leuk om erover te lezen en te zien hoe Marjolein weer heerlijk sportief is.

Leila’s project was ook erg leuk, en ik was blij met wat er aan het einde werd gezegd. Yay!

Wat nog meer? Ik heb al heel veel genoemd. Ah, ja, het einde, en wat daar gebeurde, was erg leuk. Goed gedaan meid, je verdient het, je hebt echt een toppie paar maanden gehad.

Ik blijf er ook bij dat ik die ouders van Marjolein tof vindt. Natuurlijk geven ze wel om cijfers, maar het is niet het belangrijkste. Ze willen voornamelijk dat Marjolein het leuk heeft, blij is, en vrienden kan maken. Als meer ouders maar zo zouden zijn, heel wat minder stress voor kinderen/tieners.

Dus echt, ik heb super genoten van dit boek, en ik zal vol verwachting wachten op het volgende boek. Het tweede jaar voor Marjolein, ik kan niet wachten om te zien wat daar allemaal zal gebeuren.

Echt weer een aanrader!