Wauw, wat was dit spannend zeg!

Want je weet echt nooit wie het heeft gedaan tot bijna het einde! Tot die tijd zie je overal verdachten. Iedereen, elk ding wat ze doen maakt ze verdacht. Liz die ziek is (is ze dat wel), Sem die steeds vreemd doet (waarom), Mauro die ook apart doet (waarom), en dan hebben we nog Anna (waarom is ze zo gestresst en waarom doet ze zo vreemd).

En hoe verder het verhaal gaat hoe meer je leert over de dader, hoe meer je iedereen gaat verdenken. Op een gegeven moment komen er verschillende dingen aan het licht en je kunt weer een verdachte van je lijstje afkrassen. Maar ja, je zult een lange tijd toch niet weten wie het is.

Onze hoofdpersoon? Ik vond haar wel leuk, maar ook een beetje irritant soms. Soms is ze echt hartstikke stoer, hartstikke geweldig, maar dan gaat ze weer als een onzeker musje ergens zitten en tja, dat is toch jammer. Ik vond het ook wel enigszins vreemd dat ze in al haar jaren op deze planeet nooit ergens alleen was geweest, maar altijd met haar broer in touw. Natuurlijk kan dat hoor, maar tja, toch een tikje vreemd.
Maar hun relatie met elkaar was toch wel erg lief en mooi om te zien. Het is jammer dat Kai niet mee kwam op de reis, ik had hem graag gezien, en ook graag gezien hoe de MC dan had gereageerd op verschillende dingen.
Ik vond het wel knap dat ons grijze muisje zo op zoek ging naar iemand die ze niet mocht/haatte. Ja, ondanks dat maakte ze zich toch zorgen om die leraar. En ook was ze een beetje bang, want stel nou dat hij gewoon daar ligt en boos wordt op haar. Ja, verantwoordelijkheid nemen heet dat dan, meiske. Ik vond haar ook heel knap aan het einde. Ik gok dat ze het liefst gewoon onder haar lakens wil verstoppen, maar ze ging er echt wel voor. Ze toonde een enorme dapperheid.

Liz had haar goede momenten, maar ik vond haar nou niet altijd erg sympathiek, natuurlijk ze is ziek en voelt ze zich echt niet lekker, maar ik vond dat ze soms wel een beetje aardiger mocht zijn. Vooral met hoe onze MC met haar omging, vol liefde en vriendschappelijkheid. Echt je ziet niet vaak zo’n meidenvriendschap in boeken.

Ik moet wel zeggen dat die dader stukjes leuk waren, maar ik het wel vervelend vond om mijn boek steeds te moeten omdraaien. Ik had dan liever een andere manier gehad om de dader te leren kennen.

Ik vond de schoolreis echt wel leuk, een moordspel klinkt echt briljant, ik zou dat best wel een keer willen doen. Een beetje luguber, maar ja, ik hou wel van CSI, Cold Case, en andere series, dus zo’n moordspel klinkt als perfectie voor mij.

Beukers? Wat een gooit een berg hele erge woorden in het rond. Echt zulke mensen zouden niet als leraar moeten werken. Als je zo je leerlingen behandeld. Als je ze namen gaat geven, ze beledigd, en dan ook nog neermept? Sorry.
Later, aan het einde, vond ik hem ietsje beter want we komen achter wat dingen, maar dan nog is het een kwal (en dat is lief gezegd).
Ik ben het normaal niet eens met dingen als wraak of terugpakken van iemand, maar ik was het zeker wel eens met de pubers hier. Sorry hoor.

Dus echt een superspannend, leuk boek die ik zeker zou aanraden.

Oh en nog een lief dank je wel voor mijn vriendje die zag dat ik dit boek wilde en hem heeft gekocht voor me! Dank je poepie!