Ik zag dit boek bij de bibliotheek en besloot hem mee te nemen, ik wilde immers nog steeds deel 1 van deze serie lezen, en nu had ik dus de kans om dat te doen!

Ik moet zeggen dat terwijl het boek voor een groot deel zeker beter was dan deel 2 daar ook een einde aankwam toen die vervelende overgroothuppel Elodie weer voorbij kwam en weer Tina aan het pesten was (sorry zo zou ik het noemen gegeven alle poep die mevrouwke Elodie doet) en totaal niet gaf om hoe Tina zich nou voelde. Nee, alles draaide om Elodie. Elodie die blijkbaar in alles goed was en maar verwachtte dat iedereen dat dan ook maar is, vooral familie van haar. En oh wee, als je dat niet bent. Natuurlijk was ik het wel deels met haar eens, Tina’s gedichten zuigen, echt waar, maar om nou zo gemeen te doen erover? Of zelfs dat ene doen, NEE. Gewoon nee. Je bent freaking family en je doet dat naar iets wat haar dierbaar is? Natuurlijk heeft het uiteindelijk wel tot gevolg iets heel anders, maar ja, het was nog steeds iets dat me erg kwaad maakte.

Phew, dat moest ik eerst even uit mijn systeem gooien hoor. Het is dat een groot deel van het boek gewoon goed is anders had ik deze serie toch opgegeven.

Natuurlijk zijn de gedichten van Tina nog steeds vreselijk. Sorry hoor, misschien hard, maar dat zijn ze. Maar ach, ze probeert in ieder geval wat, en ze probeert beter te worden, dus ik moet haar toch een pluspuntje geven dat ze het niet opgeeft. Misschien dat ze wel wat minder ego kan hebben, maar ach, voor de rest is het leuk dat ze zo doorgaat.

Tina was een leuke meid, ik had wel even medelijden met haar want alle vrouwen in haar huis en in haar familie zijn beroemd en zij was dat nog niet. Ik kan me voorstellen dat dat toch echt een stresspuntje is, maar Tina gaat er gewoon voor! Beroemd worden zal ze, hoe dan ook!

Ik vond haar familie nog steeds erg leuk, en ik moet zeggen dat Sanne toch echt mijn favoriete personage is van deze hele serie. Gothic muziek spelen op een viool, tja dat is gewoon echt cool, en ik zou het niet erg vinden om het te horen.

Tina’s vriendin was ook leuk, en vooral haar taart/bakdingen gerelateerde zinnen/woorden vond ik erg gezellig, en het ergerde me niet, in tegenstelling tot sommige series waar ook een personage zoiets had.

Er zijn ook illustraties en die blijf ik gewoon erg leuk vinden. Lekker kleurig, gezellig, en soms moest ik ook wel lachen om sommige situaties die in de tekeningen gebeurden (zoals dat Tina uit het raam kukelt en het gewoon erg leuk eruit ziet om dat in tekeningen te zien gebeuren).

Ik moet wel zeggen dat de titel een beetje niet klopt. Ik kan er niet veel over zeggen, behalve dat Tina niet voor de Kers gaat.

Tja, zelfs met een vervelende overgroothuppel zal ik toch zeker weten wel de serie verder lezen.