1 jongen, 1 ongelukje (heel vies ongelukje), en nu heeft ie een lange arm voor de eeuwigheid. Zeg hoi tegen Robin.

Ik zag dit boek bij de bibliotheek en moest hem gewoon hebben want het klonk echt briljant. Ook een beetje vies (gegeven hoe hij zijn arm zo lang krijgt), en misschien een vleugje frustrerend (die leraar), maar verder kon ik niet wachten om hem te lezen.

En echt, ik heb zo genoten van dit boek. Ik lag constant dubbel om alles wat er in Robin’s wereld gebeurde. Natuurlijk, af en toe had ik ook gewoon medelijden met hem. Die leraar was echt afschuwelijk zeg, hoe kun je leraar zijn als je zo’n gemene poephoofd bent?
Robin was echter een geweldig hoofdpersoon en hij gaf nooit op, ook niet toen hij uiteindelijk vast zat aan een arm die tig keer zo lang was als hij. Hij zag er wel zijn voordeeltjes mee, dus je kunt al raden wat er gebeurd, het is niet de eerste keer dat nieuwe superhelden er achter komen dat het even leuk is om powers te misbruiken, maar dat ze daarna toch betere dingen er mee willen doen.

Maar tot die tijd had ik veel plezier in zien wat Robin deed met zijn nieuwe krachten. Echt heerlijk om te zien dat hij de leraar even lekker terugpakte. 😛 Misschien gemeen hoor, maar sorry, die man verdiende het echt wel.

Ik moet ook zeggen dat ik Robin’s vriend niet zo vervelend vond. Ik heb vaak dat ik dat soort karakters enorm frustrerend vind. Maar niet in deze. Ik mocht hem wel. Misschien hielp het ook dat hij niet zo vaak voorkwam.

Het einde was echt briljant, en ik kan niet wachten tot het tweede deel uitkomt en ik die kan lezen. Hopelijk krijgen we bergen nieuwe avonturen van SuperRobin.

Het boek zit ook vol leuke illustraties die ik echt qua stijl perfect vond passen bij het boek en het verhaal. Het voelde echt aan als een superhelden boek.

Ik zou dit boek ook echt aanraden. Het heeft wat bah-momentjes, maar je zult voornamelijk je helemaal doodlachen.