Tja, dit klonk veel leuker dan dat het eigenlijk was.

Het was nog steeds grappig (ik lag regelmatig dubbel, en daarom ook de 3 sterren), maar sorry, er is een limiet. Je hebt een stel volwassen kerels die zich gedragen als 3-jaar oude kinderen (ze kunnen niet zelf naar de wc, of wachten op de wc, ze moeten met een tuinslang worden afgespoeld als ze echt vies zijn, ze maken kralenkettingkjes voor hun tante (en zijn dan verbaasd als ze face first de grond in duikt), en zo zijn er meer dingen. Niet af en toe, oh nee, maar altijd. En ik kan me best een keertje voorstellen dat het gebeurd, maar na 2x had ik zoiets van, zit ik nou een verhaal over een mannenkoor, of over een kinderkoor te lezen?

Toch heb ik verder gelezen, ook omdat ik hoopte dat er misschien een uitleg was over waarom deze mannen zich gedragen als kleuters. En waar laat je 40 koormannen (je ziet er maar een paar, maar volgens mij was er in het boek een hint naar hoeveel er nu eigenlijk zijn).

De verhalen zijn zeer kort, meestal maar 2/3 pagina’s, gecombineerd met grote illustraties.

Ik had soms wel medelijden met Tante, maar ik vond haar ook een topvrouw zeg. Ze is goed in het omgaan met de streken en dingen die het mannenkoor doet, en ze maakt ook lekker gebruik van zekere situaties (zoals dat zij maar wat ging drinken en ook nog wat lezen terwijl de mannen zich verstopten).

Leuke illustraties door Dagmar Stam, zoals verwacht natuurlijk, ik weet dat Dagmar Stam geweldig kan tekenen.

Tja, aan de ene kant zou ik dit boek aanraden, maar ook anderzijds weer niet vanwege hoe het mannenkoor zich gedroeg.