Liefde, verraad, reality-tv, en meer! Dit was een heerlijk boek en echt perfect voor de zomer.

Zoals sommige misschien nog weten van mijn vorige review was ik toen niet altijd gecharmeerd door Pippa, ze had nogal wat dingetjes die ik toch wat minder vond. Maar, ik moet zeggen dat ik die heel wat minder zag in dit boek. Het lijkt er op dat dit meisje volwassener is geworden. Natuurlijk had ze nog steeds een aantal trekjes die ik echt minder vond (ik zal ze zo noemen), maar het was echt een verbetering en ook een verademing. Heerlijk!

Voor ik verder ga met wat Pippa nou allemaal goed doet, tja, wil eigenlijk eerst even wat negativiteit eruit gooien. Dus hier gaan we. Mijn puntjes waarom ik af en toe Pippa achter het behang wilde plakken. En het zijn er maar 3 dus dat is makkelijk. 😀
1) Hoewel ik de spanning en mysterie van Dylan erg leuk/interessant vond, vond ik het ook maar apart dat Pippa en hij al 2 jaar samen waren maar dat als het puntje bij paaltje komt Pippa jaloers, gemeen, en een detective gaat spelen. Dat gedrag is al vreemd als je een paar maandjes bij elkaar bent, maar 2 jaar? Wat? Waarom praat je niet gewoon met elkaar? Gewoon eerlijk naar Dylan toe stappen en hem vragen wat er is. Wie die Stella is. We komen er uiteindelijk achter, en ik kan me voorstellen dat Dylan misschien moeite zou hebben met uitleggen, maar hij kan vast wel iets zeggen dat het een verrassing is en dat Pippa zich geen zorgen hoeft te maken. Gewoon praten mensen, hoe wil je anders een relatie in stand houden?
2) Haar naiviteit, het deed me af en toe echt pijn dat ze gewoon zomaar mensen vertrouwde ondanks dat ze weet hoe die mensen echt zijn. En dat ze andere mensen gewoon echt niet wilde geloven als ze haar proberen te helpen/het uit te leggen.
3) Dat ze maar niet echt wilde zien dat Dylan misschien praktisch op een burn-out zat. Ik vond haar niet echt sympathiek jegens Dylan.

Nou, dat zijn dus de enige echte stekeltjes die mij prikten in het verhaal. Verder vond ik Pippa echt zoveel leuker, gezelliger, stoerder en meer kick-ass dan in het eerste boek. Ze laat zich niet bij de pakken zitten, nee ze grijpt alles aan en is heel enthoesiast (echt dit woord ziet er niet uit in het Nederlands) over dingen. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk, of leuk (vooral tijdens de spellen van de tv-show had ik gewoon medelijden en vond ik het af en toe wel erg gemeen, maar ja, ik gok dat er weinig aan te doen is, het is een spel).
Ik kon me heel goed voorstellen though dat ze naar een slijmbal als Mees werd getrokken. Ze kende hem, en tja, het is Mees, player extra-ordinaire. 😀 En ik moet zeggen dat terwijl ik het niet helemaal vertrouwde was ik toch eventjes ook aan het swoonen en zat ik ook af en toe ja te knikken.
Ik zal niks verder over Mees vertellen. Ik ben bang dat ik dan misschien dingen spoil en dat vind ik niet leuk/niet kunnen.

Florian, mijn hemel, wat een typetje is dat zeg. Echt zo vervelend en vreselijk ook, ik zou niet weten hoe snel ik van hem weg zou moeten rennen als ik hem in het echt zou zien.

Het boek is goed verdeeld met een goede opbouw naar het Expeditie Verraad stukje. Hoe het allemaal geweldig begint, maar dan vervolgens het allemaal enorm naar beneden gaat (then again, het had voor een deel voorkomen kunnen worden, maar ja, praten is echt zo moeilijk in een relatie). En dan het tweede stuk van het boek gaat helemaal over Expeditie Verraad en alles wat daar gebeurd, en wat gebeurde er veel zeg! Het was echt superspannend allemaal (en ook zooooo heeerlijkkkk nep, want dat kon je wel zien als je zag wat er nou allemaal gebeurde en natuurlijk het gestook was briljant, normaal ben ik niet voor stoken in dingen, maar tja, in een reality show gok ik dat producers wel iets moeten doen anders gebeurd er nou niet veel), want ja wie is de Verrader. Ik had in het begin nog eventjes twijfels, maar al snel ging ik toch op een karakter letten. Was diegene echt de Verrader? Of was het toch een rode haring. En het bleek dus echt te zijn!
De spellen vond ik ook leuk, ook al voelde het wel een beetje aan alsof die de minste aandacht kregen. Het eerste spel zagen we helemaal, maar van de anderen horen we veelal wat een korte beschrijving. Echt jammer. Terwijl ik de drama echt heerlijk vond, had ik ook graag wat meer spellen gezien. Wat meer een strijd wie er mocht blijven.

Het einde was heerlijk en lief, en ik was zo blij met wat daar gebeurde. Yay!

Al met al, een heerlijk, verrukkelijk boek over liefde, verraad, en veel meer. Ik hoop dat Liza Sips nog veel meer boeken over reality shows/tv dingen zal schrijven. Met of zonder Pippa, ik zal ze zeker wel lezen. <3

En ik zou dit boek zeker aanraden. Dit is echt het Nederlandse zomerboek van 2016 voor mij.