Dit begon harstikke leuk, interessant en spannend, maar ja, met dat einde…. echt zo jammer en ook totaal onlogisch

Ik zal hem onder spoiler tags gooien, want ja ik wil niet iemand spoilen. Dus wees gewaarschuwd, dit spoils het einde, maar ik moet er toch even over praten. Duif wil blijven, en dat willen de leiders van Met en Zonder niet. Blabla gedoe en geprut. Wat is hun oplossing, ach we gaan de steden wel weer bijelkaar voegen, zomaar, na x jaren van onrust, bedreiging en gedoe. Sorry, maar dat is toch totaal onlogisch? Er komt een vreemdeling en opeens is alles koek en ei? Opeens komen ze er magisch achter dat ze altijd bij elkaar hadden gehoord? Um, wat? Sorry, maar dat is gewoon te ongeloofwaardig en ook onlogisch. Ik zou het misschien nog hebben geloofd als er nog x pagina’s meer was en het karakter Duif wat meer werd uitgebreid, maar nu? Nee. Sorry, echt nee. En het verpest het verhaal wel voor mij.

Dus ja, van een 5 sterren met niet zo goede tekeningen naar een 2.5 sterren met niet goede tekeningen.

Want ja, de tekenstijl was echt een teleurstelling. Zo’n mooi verhaal met diepte (nou ja tot het einde), en dan heb je tekeningen die lijken te zijn getekend in een seconde. Ik zag de mooie cover art en dacht dat het hele boek zo zou zijn. Jammer. 🙁

Ik weet niet wat ik van Duif moet denken, ik vond het maar vreemd hoe ze reageerde op dingen, hoe kalm ze bleef, hoe ze totaal /care was voor de regeltjes van de verschillende dorpen. Maar ik vond haar ook interessant, ik zou wel meer over haar willen weten, waar komt ze nou echt vandaan? Waarom besloot ze gewoon eventjes naar deze plek te gaan. En waarom ging ze niet weg toen alles verkeerd ging? Voor beer? Voor iets anders?

Onze hoofdpersoon was wel interessant, ook al vond ik de instant love een beetje minder (ja, ik zou wat hij heeft gewoon verliefdheid noemen).

Ik had graag nog wel wat meer gezien over Zonder en Met, er wordt al heel veel verteld over deze twee steden, maar ja, ik heb nog steeds bergen vragen. Ik vond het wel een leuk idee om een opgebroken stad, die nu in tweeën is Zonder en Met te noemen.

Leuk idee, mooie diepte die ik wel waardeer want vaak zijn kinderboeken, en vooral prentenboeken toch heel erg zoet (niet dat dat erg is, maar soms wil je ook wel iets met wat meer zout of bitter). Alleen het is dan jammer dat je al die spanning en diepte de raam uitgooid met een onlogisch einde. En dat je je boek dan daardoor toch wordt zoals zoveel andere prentenboeken.