Ik zal mijn review een beetje basis houden. Hij kan wel ietsje langer worden, maar je zult echt amper iets vinden over wat er precies is gebeurd. Dat mogen mensen zelf uitvinden. 😀

Zo, het laatste deel, wel een beetje jammer dat de titel al het geheim verklapt. Niet dat je het niet had kunnen raden, maar dan nog razend jammer dat uitgevers/schrijvers op deze manier het spoilen.

Het is de grote finale, het grote alles komt nu samen, en leidt dus naar het volgende stuk van het verhaal (de Heksen serie, waarvan ik dacht dat het een aparte serie is, maar nu ik dit boek heb gelezen weet ik zeker dat het echt niet eerder moet worden gelezen). Alle stukjes waar ik vragen over had worden nu beantwoordt. Nou ja, behalve eentje. Waar is toch Helgi heen? Er zijn wat hints naar waar hij is, maar het is allemaal nog wel verwarrend. Hopelijk is er wat meer duidelijkheid in het volgende boek.
Ik vond ook mooi hoe het laatste stukje (wat ze doen met de strofes) een mooie hint is naar Lord of the Rings.

Het beginstuk was al spannend, maar zodra onze groep (na een berg vallen, listen, en meer) eindelijk bij het Kasteel komt, nou toen werd het nog spannender. En ik vond het ook een genot om alle prinsessen en, natuurlijk, hun geliefden samen te zien. Samen met de koning. Ik vond het wel zielig voor Nives. Sorry hoor, maar waarom doet iedereen zo? Zouden jullie niet hetzelfde doen?

Toen we bij de verschillende bibliotheken kwamen wilde ik er gewoon in wonen. Lijkt me echt heerlijk. Allemaal boeken over deze rijken, deze wereld. Van stenen, tot wezens die normaal niet bestaan. Ik zou waarschijnlijk niet meer tevoorschijn komen tot ik elk boek heb gelezen.

Hoe het grote kwaad werd verslagen was wel een beetje een teleurstelling, ook al was ik anderzijds ook heel blij dat het nu eindelijk voorbij was, want het werd wel een beetje uitgestrekt zeg.

Het einde, en alles wat daar gebeurde, was echt heerlijk. Ik heb heel veel genoten ervan en ik was zo blij voor iedereen.

Nog een dingetje wat me ook opviel in de andere boeken, het feit dat het best wel vervelend, en ook verwarrend was hoe de namen steeds werden afgewisseld. Van prinses, tot (insert soort rijk)prinses, tot de naam van de betreffende prinses. Maar ook Gunnar werd afgewisseld met verschillende namen en dat was toch echt een beetje verwarrend.

Ik vind het ook nog steeds een beetje apart hoe twee mensen zo diversiteit aan kinderen heeft gekregen. 1 blonde tweeling (Nives en Diamante) 1 rood-harig meisje (Kalea), 2 kinderen met zwart/bruin haar en een ietsje donkere huidskleur (Samah en Yara). Gegeven de haarkleur van moeder en de haarkleur van vader kan ik me nog iets voorstellen van Kalea, en ook de haarskleur van Samah en Yara kan. Maar een andere huidskleur? En hoe krijg je uit bruin x rood, 2 blonde kinderen? Magische genen, dat is alles wat ik kan bedenken. De kinderen pasten dan ook griezelig goed bij hun rijk. Samah en Yara in de woestijn en jungle. Kalea in de zee. Diamante onder de grond. Nives in een rijk van ijs.

Ook blijf ik er bij dat terwijl dit boek als kinderboek is geschreven ik het nog steeds apart vond dat de hoofdpersonen 16 tot 20 waren. Ook het feit van de romantiek + trouwen (Gunnar x Nives in ieder geval, verder spoil ik niks). Daarom zou ik dit nou niet echt als een kinderboek zien.

De illustraties (niet de covers) waren echt prachtig en ik genoot echt van ze. Ik wil eigenlijk nog steeds weten wie de illustrator is.

Maar ik heb zeker genoten van deze serie. Ik kan niet wachten tot ik het volgende stuk mag lezen. Wat dus over ongeveer een maand is want ik wel ze bewaren voor de vakantie. 😀