Wat een razend spannend boek, je blijft tot het einde van het boek op het puntje van je stoel zitten, en er zijn genoeg wendingen dat je niet meteen weet wie het nou heeft gedaan. Heerlijk!

Helaas moet ik wel zeggen dat ik een hekel had aan alle karakters, nou ja iedereen behalve de lerares en Irmak. Dat waren echt leuke karakters. Maar de rest? Valentijn en Driss mocht ik van het begin al niet. Inkie (Wie heet er nou Inkie trouwens?) en Fleur kwamen later toen ik erachter kwam wat een stel krengen dat waren. En zo komen we steeds weer achter iets van een karakter en tja, op een gegeven had ik zoiets van, red de lerares en Irmak maar, de rest maakt me geen scheet meer uit. Wat een afschuwelijke club kinderen zeg. Bah. Ik gok gewoon dat de schrijfster ze zo heeft geschreven, immers als je alle karakters vreselijk maakt + een potentiele bom, dan ja heb je echt een kluif om uit te vinden wie van de karakters het heeft gedaan, en of ze het nou echt hebben gedaan, of dat het iemand van buiten is.

Valentijn was wel het meest irritante mannetje van het hele stel. Het voelde aan als een 5-jarige die denkt dat ie oh zo slim is, maar ondertussen weet hij van niks en doet hij maar een beetje CSI na. Kijk eens wat ik kan mammie, hoe geweldig ik niet ben? Urgh. Leuk dat je slim bent, maar moet je je zo gedragen?

Dan hebben Driss, een klootzak en een hypocriet. Oh wee als iemand hem beschuldigt, maar als er een blanke wordt beschuldigd dan is het allemaal maar goed en toppie hé? Tja, dat zie ik vaker voorbij komen, ook op andere plekken. Zij willen het zelf niet, maar ze doen het wel tegen anderen. Tja, zo werkt het niet jongens. Je moet wederzijds respect voor elkaar hebben.
En dan was hij ook nog zo’n pestkop.

Voor beide karakters kan ik nog wel wat kantjes vullen, maar ik heb geen zin om mijn tijd te verspillen aan ze.

Ik heb ook niet zoveel zin om nog verder te schrijven over de karakters. Ik heb wel medelijden met de ouders, je zou maar zulke kinderen hebben. Veel succes moeders en vaders!

Het boek was echt superspannend en ik was echt nieuwsgierig om uit te vinden wie het nou heeft gedaan, en ook de waarom. Want er is altijd een waarom. Ik zal niet veel spoilen over wie en wat, want mensen mogen dat zelf uitvinden. Maar ik kan je zeggen, ik had niet die persoon verwacht. Ik had dan ook medelijden met x persoon die erbij hoorde toen we er achter kwamen. Die persoon was niet mijn favoriet, maar verdiende nog steeds niet alle shit die diegene over zich heen kreeg aan het einde. Ja, ik hou het lekker wazig. 🙂

Het boek is verteld door verschillende hoofdpersonen en we switchen ook steeds terug van het verleden tot het nu. Wat ik heel interessant vond want het gaf toch echt meer voer voor het whodunnit.

Ik vond de setting ook erg leuk. Een bus is echt veel beter dan een huis of een andere grotere omgeving, het is een kleinere ruimte, en dan heb je ook nog eens het feit dat je niks buiten van de bus mag aanraken, of naar buiten mag gaan. Het geeft toch extra spanning dan. Want je hebt toch allemaal mensen bij elkaar, sommige mogen elkaar niet, er zijn ruzietjes en angst. In een andere setting hadden ze nog apart kunnen gaan staan, maar in een bus doe je dat niet eventjes.

Ook is het boek actueel met verschillende onderwerpen die nu hot en happening zijn. Ik vind het altijd mooi als schrijvers dat soort onderwerpen gebruiken en weten samen te voegen in hun verhaal. Vooral als het dan goed wordt gebruikt.

Ik ben zeker tevreden met dit boek, zelfs al haatte ik bijna alle karakters, het verhaal was echt bloedspannend, de setting was geweldig, en er waren nog verschillende andere dingen die ik echt top vond, dus ik rate het boek 4.5 sterren. Als de karakters nou iets beter waren had ik hem een 5 sterren gegeven.