Zoals misschien sommige wel weten, hou ik van boeken over het onderwijs, fictie of non-fictie, en het is dubbele bonus als het boek dan ook over, of vanuit de perspectief van de leerkracht is.

Dus ja, toen ik dit boek zag, was al meteen geinteresseerd. Meester Bakkebaard? Ja, gegeven de cover kon ik me voorstellen waarom hij zo zou heten (en waarom zijn klas hem zo noemt (want het lijkt me niet dat hij echt zo heet)). Hij heeft zo’n mooie bakkebaard. De blurb klonk ook heel leuk, en ik wist dat ik het boek moest lezen.

En ik ben echt superblij met dit boek, wat was het leuk, ik lag geregeld dubbel om alles wat die klas, maar vooral ook wat Meester Bakkebaard bedacht en deed. Van een tripje naar de groentenboer omdat sommige kinderen geen fruit bij zich hadden, tot knutselwedstrijdjes met fruit die toch wel heel anders ging dan wat ik had verwacht (meer dat ik niet had verwacht dat ze zo iets leuks zouden bedenken met fruit).

Ik zou ook wel zo’n meester hebben gewild toen ik nog klein was, maar nu ik er zo over nadenk… volgens mij had ik wel zo’n maffe meester, die af en toe ook van die vreemde (maar leuke) dingen deed.

Ik had wel een dingetje waar ik even over zuchtte, maar wat ik ook eigenlijk wel grappig vond. Het is iets wat ik vaker in boeken zie over scholen/leerkrachten, niet alleen vanuit het perspectief van de onderwijzer, maar ook vanuit het perspectief van de kinderen, en dat is een directeur die denkt dat hij helemaal toppie en geweldig is. Ook in dit boek, en ik was een beetje bezorgd wat ik nou van die man moest denken, gelukkig wist Meester Bakkebaard precies wat hij moest doen tijdens een van de verhaaltjes. Ik lag dubbel, en ik moest het ook even met mijn vriend delen, want ik wist dat hij dit soort scenes ook leuk vond, en ja hoor, hij moest ook hard lachen.

Ik vond ook de verliefdheid van de meester enorm leuk gedaan, en ik merkte op een gegeven moment dat ik die twee hardop zat aan te moedigen. 😀

Er zijn ook illustraties gedaan door Juliette de Wit, die ik al ken van verschillende andere boeken. Haar tekenstijl is hartstikke leuk (en ze is echt een van mijn favorieten van Nederlandse illustratoren) en haar stijl past perfect bij dit boek. Meester Bakkebaard is precies zo als ik hem ook zou zien.

Het boek deed me denken aan boeken als Meester Jaap, en ook, een recentere series, Mees Kees. Dit is niet slecht hoor, nee, het is hartstikke leuk, want ik hou van beide series. En dezelfde sfeer en gezelligheid die in beide series is vind je hier weer heerlijk terug.

Dit is zeker een aanrader voor iedereen, niet alleen kinderen zullen genieten van de verhalen over Meester Bakkebaard, maar ook volwassenen. Pas wel op, je ligt gegarandeerd dubbel van het lachen. 😉