Wel deze begon een beetje saai. Ook vanwege het feit dat het gewoon als een aftreksel voelde van De IJsprinses.

We hebben weer een tweeling en ze zijn weer vervelend. Natuurlijk hebben we een prinses (duh), en dan was het verhaal ook nog eens heel erg hetzelfde. In ieder geval het begin. Ik weet dat ik vanaf pagina 100 echt helemaal in het verhaal zat. Vraag maar aan mijn vriend, die kreeg alleen nog vage antwoorden van me als hij tegen me praatte, wel, als ik ansich al praatte. 😀 Ik zat echt vast in het boek en ik kwam er niet uit tot na het boek, en zelfs daarna zat ik te squealen in blijdschap.

Kalea was echt totaal anders van Nives. Zoals ik ook al in mijn review voor dat boek zei, Kalea voelde volwassener, meer verantwoordelijker, en ook al had ze plezier, en ging ze af en toe weg met haar orka Garcia, ze zette haar verantwoordelijkheden toch bovenaan.
Ik was wel verbaasd dat ze zo makkelijk haar geheimen weggaf. Misschien lag het aan het feit dat onze schipbreukeling magie had, of misschien was het toch gewoon de liefde, maar ik vond dat toch ietsje jammer, want het brak haar karakter wel een beetje. Ze is zo volwassen, en dan doet ze dit?
Maar voor het meeste van het boek vond ik haar heel geweldig, heel leuk, en echt een top karakter.
Ik vond het, net als voor Nives, verdrietig voor haar dat ze alleen was. Ja, ze had zoveel mensen om haar heen die om haar gaven, ze werd aanbeden door de mensen van haar rijk, maar je zag dat ze haar familie miste. Haar zussen, haar ouders. Het moet echt moeilijk zijn om op te groeien zonder je familie. Gelukkig heeft ze genoeg mensen om zich heen die haar maar al te graag helpen (zoals de vrouw in de vuurtoren of haar orka Garcia) en die er voor haar zijn als ze het nodig heeft.

Ik vond de beschrijving van het rijk nog mooier dan het IJsrijk uit het vorige boek. Het was zo’n exotische plaats, en ik vond het heerlijk om te lezen over het paleis, het labyrinth, de blauwe oceaan/zee, de geheime grotten. Elke keer als ik dacht dat we nu wel alles hadden gezien kwam er weer een stuk bij. Wat prachtig! Ik zou best op bezoek willen gaan naar het Rijk, al is het alleen maar om alles te zien. 🙂

We hebben ook weer een mysterie erbij en ik moet zeggen dat ze het geweldig hebben geschreven. Tot op het einde leek het er echt op dat het die persoon moest zijn, maar dan POEF, was het iets anders. Dat vond ik heerlijk gedaan, ik hou niet zo van boeken waar je meteen er achter bent wie het heeft gedaan. Zo saai. En natuurlijk nu ik weet wie het is, kan ik ook de hints zien die waren gegeven, maar die ik niet zo een-twee-drie had gezien.

De tweeling was echt het enige (wel oké naast het plot dat in het begin zo hetzelfde was) wat ik vreselijk vond. Ik hoop zo dat we in het volgende boek niet weer een tweeling hebben. Ik weet niet of ik er zin in heb. Eerst de IJsprinses en dan dit boek. Nee dank je. Tenzij natuurlijk het een leuke tweeling is!

De romantiek in dit boek was gewoon heerlijk, en ik vond het mooi om erover te lezen. Ik zal verder niks verklappen, maar je zult gewoon weer huilen aan het einde.

Ook deze heeft, net als het eerste boek, mooie illustraties die het boek echt nog mooier maakten.

We hebben ook een karakter (wel eigenlijk 2) die terugkomt uit het vorige boek, en ik kan zeker niet wachten tot het volgende boek om te zien wat daar gebeurd.

Dit was een heerlijk boek, en ik ga snel het derde boek lezen, want ik wil weten hoe het verder gaat met die prins. En ik ben nieuwsgierig over de volgende prinses. Hoe is zij? Is zij nog anders van haar zussen? Hoe is haar rijk? Ah, zoveel vragen!

Ik moet wel zeggen dat ik het wel mooi vind dat de prinses op de cover zo verschillend is van prinses Kalea in het boek.