Een leuk boek, maar er waren wat dingen die ik heel vreemd vond:

1) Hoeveel kinderen (en misschien zelfs hun ouders tegenwoordig) weten nog wat een voddenboer is. Ik weet het, maar tja, toen ik het aan mijn vriend vroeg wist hij al niet wat het was.
2) Um, ik weet niet wat het precies was, maar dat was echt geen kaasmes, of kaasmessen. Ik (en mijn vriend ook toen ik hem het vroeg wat hij er van vond) waren het er over eens dat het meer op een hooivork (of een gewone vork) leek. Misschien omdat het muizen zijn dachten ze dat het iets anders was?
3) Af en toe vroeg ik me toch af hoe dingen waren neergezet (de muizen) (zo zag ik een muizenmoeder met haar baby op een heel erg klein balkonnetje zonder hek).

Verder was het een leuk boek, de foto’s waren een beetje chaotisch af en toe, maar ik vond het wel erg geinig gedaan (en best creatief). Moet wel echt heel veel werk zijn geweest om alles zo goed te krijgen, en dan ook alle poppetjes te hebben en die niet door elkaar halen.

Ik vond de hoofdpersonen (Julia en Sam) erg leuk, en ze waren interessante karakters. Ik was wel even verrast dat ze zo braaf waren toen dat gebeurde (ja, ik zeg niet wat, maar ik ben gewend van andere kinderboeken dat kinderen dan meestal of in paniek raken, of juist gaan feesten). 😀

Het idee van een muizenhuis + zijn geschiedenis was erg leuk, ik heb de eerdere boeken niet gelezen, wat ook blijkbaar niet nodig is, maar het is toch leuk als je dan wat extra informatie krijgt.

De romantiek tussen 2 karakters was leuk gedaan, en ik vond het niet eens vreemd of hinderlijk. In plaats daar van juichte ik juist die karakters toe.

Ik ga zeker eens kijken naar de andere boeken in deze serie. Hopelijk heeft een van mijn bibliotheken ze allemaal.

Ik zou dit boek ook, ondanks wat vreemde dingen, toch wel aanraden.