Ik zag op de bibliotheek site dat er een nieuw boek is van Natasza Tardio, en ik wilde hem gewoon meteen hebben, aangezien de bibliotheek nou niet eventjes 2 minuten lopen is, heb ik hem meteen gereserveerd. Want Natasza Tardio? Die weet hoe ze YA crime/thrillers moet schrijven.

En het meeste van het boek was dat ook heel meeslepend, heel spannend, en ik wilde gewoon weten hoe het zou eindigen met Sanne, haar familie, en ook met Deyan (want hij was zo schattig en leuk, totaal de genen van zijn moeder gekregen).

Het boek begint met een geweldige opening hoofdstuk, en daarna zie je wat er gebeurde tot dat moment (en daarna), dus tot die tijd is het best rustig, je hebt natuurlijk wel door dat er snel iets gaat veranderen. Je ziet dat er zekere spelers zijn in het boek die net iets andere plannen hebben en die niet blij zijn met zekere karakters.
En zodra (zoals ze dat mooi in het Engels zeggen) shit hits the fan, dan doet dat het ook goed, en het gaat al snel in een rollercoaster. Zelfs tijdens de rustige stukjes later… je weet gewoon dat dit maar het oog van de storm is, dat het heel snel, heel fout kan gaan.

Het boek switched tussen verschillende personages. Sanne, Sophie (mijn favoriete karakter), Deyan (mijn tweede favoriete karakter), en een anoniem persoon waarvan we later pas achterkomen wie het is.

Sanne was behooooooooorlijk vervelend. Ik had af en toe zin om haar gewoon iets naar haar hoofd te gooien. Ze was echt op en top een puber, en ook nog eens best een prinsesje. Had totaal geen respect voor haar vriendin, en wilde haar vriendin ook niet begrijpen.
Ook later, als er dingen gebeuren, blijft ze gewoon een prinsesje. Nou kan ik het me enigszins voorstellen, maar als de weken verstrijken en zij nog steeds aan het BOOOOHHOOO is aan het gaan wordt het echt vervelend. Ja, het zuigt meid, maar er is ook genoeg goeds. Oke, later gebeuren er weer dingen waardoor ik haar weer even kon begrijpen, maar helaas komt de prinses vaak naar boven dartelen.

Sophie was echt een top karakter, en ik vond het ook jammer hoe het boek eindigde voor haar. Ik had eigenlijk meer gehoopt. Met het einde van het boek vroeg ik me eigenlijk af waarom Sophie ansich in het boek zat. Om ons te vertellen over wat er in het thuisfront gaande is? Om te laten zien dat (wonder boven wonder) Sanne een vriendin had? Iets anders? Heel jammer, ze verdiende zeker meer.

Deyan. Ah, Deyan. Hij was zo lief, zo schattig, zo dapper, en ik vond hem en Sanne enorm lief samen (want dan gedroeg ze zich niet als een prinses des doems). Ik kan verder niks zeggen, want spoilers. En ja ik kan ze onder een spoiler tag gooien, maar dat is zo’n gedoe, en doe ik alleen als ik echt even moet ranten over iets. En dat hoeft niet voor Deyan. 🙂

Maar het boek was echt spannend, en ik kon gewoon niet wachten om uit te vinden hoe het zou eindigen.

Het einde (en het hoofdstuk aan het einde) was een teleurstelling. Ja we vinden dingen uit, maar sorry, ik had liever Sophie of Deyan, of zelfs Sanne nog gezien. 🙁

Ook is het mooi dat als je het boek gelezen heb je heel anders naar de cover kijkt.

Verder zou ik dit boek wel aanraden als je op zoek bent naar een spannend boek om te lezen! Want spannend dat is het echt wel.