Wat een leuk prentenboekje was dit! Ik zag deze in het Engels op mijn Twitter verschijnen, en wat was ik blij om hem in het Nederlands in de bibliotheek te zien.

Dit boek gaat over een zus die een kleiner broertje heeft. Normaal is de relatie tussen zus en broer heel goed. Samen dingen van het stapelbed gooien, duiven namen geven (waarom iemand duiven op zijn balkon wilt hebben is een vraag, maar ach), en nog veel meer! Maar Alfons is nog erg klein en doet dingen die zijn zus niet leuk vindt. Nou ja, zijn zus? Als iemand mijn favoriete boek opeet… dan zou ik ook niet blij zijn. Dan kan ik me best voorstellen dat hij het nog niet snapt, maar op zo’n moment ben je gewoon boos.

Maar wees niet bang dat de rest van het boek alleen maar om boosheid gaat. Nee, het gaat om veel meer, en ik vond het echt hartstikke leuk om te lezen. Alfons en zijn zus zijn leuke karakters en ik vond ze enorm schattig samen.

Ik vond het ook leuk dat de auteur er voor gekozen heeft om te gaan voor monsters, en niet voor mensen. Dat geeft het boek net ietsje meer originaliteit, want de meeste boeken over broers en zussen zullen toch gaan over menselijke karakters.

Het einde zorgde ervoor dat ik “awww” ging, en echt blij was voor beide karakters.

De tekenstijl was redelijk, het is niet helemaal mijn favoriet, maar gelukkig maakt de kleurrijkheid van de tekeningen het zeker nog beter.

Ook moet ik zeker zeggen dat ik de titel erg leuk vind, het ligt zo lekker in de mond en je wilt het gewoon nog een paar keer zeggen. 🙂

Zou ik dit boek aanraden? Ja. Het is een leuk prentenboek over zus en broer relaties, ik weet zeker dat kinderen die broers of zussen hebben die boek leuk zullen vinden, en er dingen in zullen herkennen.