Ik zag dat Foeksia weer een nieuw verhaaltje had, en ik wist dat ik hem meteen moest hebben. Dank je mijn lieve vriendje dat je het boek als kadootje hebt gegeven. 🙂

Foeksia is weer heerlijk Foeksia, gewoon lekker haarzelf en hoe ze altijd in problemen komt is gewoon briljant. Sommige zouden haar een problemenmagneet kunnen noemen, maar ik blijf er bij dat ze het toch allemaal zelf doet. Zoals ook in dit boek. Ze hebben op haar heksenschool een nieuwe spreuk, een hele leuke (die ik ook best wel wil leren), het is een verdwijnspreuk. Natuurlijk mogen onze kleine heksjes nog niet op iets groots oefenen, en dus krijgen ze een berg steentjes. Iedereen die Foeksia kent weet dat ze dit enoooooorm saai vindt, en dus neemt ze haar beste vriendin mee en ga ze een boom wegtoveren, maar of dat nou helemaal goed gaat, en als je Foeksia kent weet je dat haar plannetjes vaak totaal misgaan. Het is vaak hilarisch om te zien hoe Foeksia denkt dat ze het wel eventjes kan, om er al snel achter te komen dat er een reden was achter het niet mogen aanraken, het niet mogen doen van dingen.

En dat is ook iets wat ik leuk vind aan deze boekjes. Foeksia doet iets fout, krijgt op haar kop, maar leert ook iets en weet wat ze niet moet doen. Het is niet zo dat haar fout zomaar wordt genegeerd, integendeel, het is een belangrijk deel van de boekjes dat Foeksia leert.

Ook hebben we weer een heerlijk stukje Minuul en Kwark. Het is altijd grappig om die twee te zien, vooral als ze elkaar tegenkomen. Minuul is geweldig en ik vind het echt zo schattig om haar achter Kwark aan te zien gaan.

De illustraties zijn weer geweldig leuk, lekker kleurrijk en maken het boek echt helemaal af.

Zeker een aanrader voor iedereen!