Weer een fantastisch Superjuffie boekje.

Ditmaal gaat onze Superjuffie naar Zuid-Amerika om daar dieren te redden. Ja, je leest dat goed, ze gaat naar de andere kant van de wereld om daar dieren te redden. Want ons Superjuffie is ondertussen zo bekend geworden dat zelfs dieren daar haar kennen en haar graag willen zien.

Ik vond het leuk dat we duidelijk zien dat Superjuffie gewoon ook maar een mens is, soms vergeten we dat, maar in dit boek zien we duidelijk dat Juf Josje het ook maar moeilijk vindt. Ze wil graag de dieren helpen, maar het is nog steeds zij tegen een heel hotel, en een persoon, net zoals zij. De dieren helpen ook niet echt mee, ze hebben hele hoge verwachtingen en willen dat Superjuffie het maar eventjes oplost. Ik vond het belachelijk dat ze niet wilden snappen dat ze wel super is, maar ook niet eventjes van alles kan oplossen. Ik was echt boos op de beesten dit keer. Normaal zijn ze ook heel erg van het: “Ik wil dit nu, en je doet het maar.” Maar in dit boek is dat vertienvoudigd.

Natuurlijk werd ik ook een beetje moe van Juf Josje, ik kan me voorstellen dat het niet lekker loopt, maar kom op zeg, probeer het gewoon nog tig keer. Je kunt het, en je hebt vrienden (nou ja, haar pupillen) die maar al te graag willen helpen met alles. Ze heeft echt wat meer vertrouwen nodig.

Een ding dat ik wel apart vond, ze had haast geen krijtjes met zich mee? Voor iemand die dat nodig heeft om te transformeren, zou ik zeggen dat ze altijd wel een voorraad mee zou moeten hebben.

We zien ook weer iets wat in het vorige boek/vorige boeken was gezegd. Dat Juf Josje zichzelf forceert om Superjuffie te worden. Want krijtjes eten zonder te worden geroepen… is toch eventjes wat anders. Ik hoop dat het in de volgende boeken ook weer wordt genoemd en misschien dat ze ooit Superjuffie kan worden zonder geroepen te worden.

Ah, ik vond het echt geweldig om te zien hoe die kinderen mee werden gebracht naar Zuid-Amerika. Het zag er echt hilarisch uit. Ik was al bang voor de terugreis, maar dat ging gelukkig ook goed.

Haar relatie met Hakim was ook enorm lief. Hakim is echt een schat, hij heeft zo lief op haar gewacht, hij vindt het helemaal niet erg om te wachten op haar. Natuurlijk, hij was een beetje verdrietig, maar ook super trots op zijn vriendinnetje.

Het einde van het boek was erg leuk, en ik ben blij voor Juf Josje. Ze heeft weer wat geleerd en ze heeft weer laten zien dat ze een echte Superjuffie is.

Natuurlijk is het boek niet compleet zonder geweldige illustraties van Annet Schaap. Haar illustraties brengen het verhaal nog verder tot leven en maken het nog geweldiger.

Dit boek is zeker een aanrader, en ik kan niet wachten tot het volgende boek over Superjuffie!