Review for Gips
Een goed boek over scheidingen, vriendschap, verliefdheid, nieuwe familie leden en meer. Met een geweldige groep van karakters. Echt een aanrader.
Fitz of Felicia, ik vroeg me in het begin af wat er nou op haar hoofd stond, het duurt eventjes, maar dan vinden we het uit, en ik moest toch wel even lachen erom. Ja het is een heftig ding om op je hoofd te zetten, maar ik kan me voorstellen waarom ze het heeft gedaan.
Ik vond haar af en toe kinderachtig, iets te kinderachtig voor haar leeftijd (ze is 12). Maar nogmaals, met alles wat er gebeurd is (scheiding, de woorden van haar moeder en dan ook nog het ongeluk), kan ik me voorstellen waarom ze zich zo gedraagt. Ze weet gewoon niet hoe ze moet omgaan met alles wat er gebeurt.
Ik vond het zo schattig hoe ze met Adam omging, je kon gewoon duidelijk zien wat er gebeurde tussen de twee, ookal wist Fitz het nog niet. 🙂
Primula, ah, mijn favoriete karakter uit het boek. Ik vond het gewoon geweldig, ze had een enorm leuke persoonlijkheid. Ookal heeft ze van alles meegemaakt, ze blijft gewoon blij en probeert het beste in het leven te zien. Haar verliefdheid op haar dokter was geweldig en paste echt bij haar persoonlijkheid.
Ik vond het wel mooi dat ze gewoon zonder schroom of schaamte haar kleding openritste om haar litteken te laten zien, of om de telefoon te pakken (die zat blijkbaar vastgeplakt aan haar buik). De reacties van iedereen om haar heen waren geweldig. Je verwacht het gewoon niet van haar, en dat ze zo open is en totaal niet meer geeft om wat bloot.
Ik had haar wel wat ouder ingeschat, ik schatte haar toch echt in de 13 of 14, maar ze bleek 10 te zijn.
Bente, wauw, wat een geweldige meid was dat. Ze was zo dapper. Is 9 jaar, maar blijft gewoon braaf en dapper en focust gewoon op de dokter, in plaats van haar verloren vingertopje. Natuurlijk zijn er momenten dat het even niet gaat, maar gelukkig helpt de dokter Bente zo dat ze weer snel lacht. Ik vond haar verliefdheid op de dokter schattig en leuk.
Blijkbaar zijn de meeste dokters dus leuk in het ziekenhuis? In ieder geval, we hebben 3 dokters waar de meiden/vrouwen over heen kwijlen.
Want ja, we hebben ook nog een ander stel dokters. Dit keer gelinkt aan Adam. Deze twee vinden elkaar duidelijk leuk, maar hebben nog net dat laatste duwtje in de rug nodig. Het was enorm schattig om te zien wat de kinderen bedachten voor dat ene duwtje.
Ik snap ook echt niet waarom die ouders het een briljant idee vonden om het op 2de Kerstdag te doen. Leuk voor later, het zal niet meer echt een dag zijn voor Kerstmis, maar meer een dag die je altijd herinnert als de dag dat je ouders je hebben verteld over de scheiding.
Het boek was verder vaak ook heel komisch. Vooral dat de hoofdpersoon zo ver ging om haar verhaal echt te laten lijken dat ze gips ging jatten met haar vrienden. 🙂 Ik lag gewoon dubbel toen ik dat las, en toen ook nog de vader plat ging toen ze binnenkwam, en daarna dat ze erachter kwamen waarom hij plat ging en ze hem vroegen waarom hij niks had gezegd, zei dat dat niet stoer was, moest ik nog harder lachen. Natuurlijk, het was heftig met wat erna gebeurde, maar het was gewoon zo maf dat ondanks de pijn dat die vader niks heeft gezegd, dat ik het niet kon laten om te lachen. En ook de timing van het gebeuren. En dan krijg je Bente’s reactie die vraagt of haar vader dood is. Ze schrijft hem maar meteen af. 🙂 Arme vader.
Verder is het boek echt geweldig, soms was het een beetje veel (zoveel onderwerpen in één boek), maar Anna Woltz heeft al deze onderwerpen zo samengebreid dat het niet heel erg is dat er veel onderwerpen zijn. Ze zijn allemaal verweven met elkaar en als het ene is opgelost, dan zet dat een kettingreactie in werking, want andere dingen kunnen nu ook worden opgelost.
Ik zou dit boek zeker aanraden aan iedereen.