Dit boek klonk leuker dan het eigenlijk was.

En dit lag voor het grote deel aan de Gravin. Ik kan een kind van 10 jaar nog ietwat vergeven dat ze verwend is, dat ze dingen wil en dat ze brutaal is, maar een vrouw van 18? Of 20? Of hoe oud de Gravin nou is, nee.

Ik vond het in het begin nog wel geinig en grappig hoe ze iedereen namen gaf. Maar na een tijdje zag ik dat ze niet echt goed bezig was. Hoe ze juist iedereen wegjaagt met haar gedrag, haar eisen. Maar dat ze dat zelf niet door had. En zelfs aan het einde van het boek snapt ze nog steeds niet en ookal probeert ze haar best, ik denk dat ze het nooit zal leren. Het is echt triest, en ik vraag me ook af waar haar ouders zijn. Zijn die net zo erg als de Gravin? Of is gewoon zo geworden omdat ze geen ouders heeft?

Er is ook wat romantiek, niet heel veel, maar genoeg dat het me vasthield aan het boek. Ik wilde gewoon weten wat er zou gebeuren tussen de twee. Zou er wat gebeuren?

Ik vond het een beetje vreemd dat het badwater van de Gravin altijd koud is. Je zou toch verwachten dat als ze personeel heeft, dat die wel weten wanneer de Gravin wakker wordt en het bad een klein poosje van te voren kan aanzetten.
Ook de obsessie met het ei was gewoon een beetje teveel van het goede.

Ik vond het dan wel weer leuk hoe het verhaal was geschreven, in korte blokjes van tekst.

De illustraties waren best redelijk, ookal zag de Gravin er erg bleek uit en soms zelfs meer als een clown dan een vrouw met make-up(?).

Zou ik dit boek aanraden? Mm, dat is moeilijk. Ik denk dat kinderen het misschien wel leuk gaan vinden, maar dat sommige dingen misschien vervelend kunnen zijn voor ze.