Wat een vreselijk, vervelend boek was dit zeg.

Het klonk allemaal heel leuk en ik keek er naar uit om voor Isa Bella te juichen, maar toen begon ik het boek te lezen en kwam ik er achter dat Isa Bella een enorm kreng is, die in plaats van gewoon rustig te blijven meteen wraak neemt op haar broers, in alles trapt en een vervelend nest is die haar dingen wilt hebben en anders gewoon gaat miepen erover. Echt triest.

Haar broers zijn geen van allen beter. Ze zijn allemaal afschuwelijk, gemeen en ik haatte ze echt allemaal. Het enige wat zij leuk vonden was problemen veroorzaken, elkaar zwart maken, het leven zuur maken en alles kapot te maken van mensen. Het was gewoonweg triest en vervelend.

De ouders waren ook geen haar beter. Sommige mensen moeten gewoon geen kinderen krijgen. Als je niet weet hoe je met ze moet omgaan, niet verder kan kijken dan je neus lang is en nog wat andere dingen, krijg dan niet 6 kinderen.

Nog iets waarom waren de kinderen zo verschillend? Iedereen behalve de tweeling en Jack leken op elkaar. Alle anderen hebben donker of krullend haar, met de uitzondering van de tweeling en Jack. Ik weet dat genen vage dingen doen en zo, maar dit is wel erg apart en ik vraag me toch af over die ouders.

Het einde was ook weer zo’n typisch einde dat wel vaker voorbij komt in Kinderboeken. Iets waar ik een grondige hekel aan begin te krijgen. Ik vond het enorm jammer dat dit het einde was. Geen van die kinderen verdiende het en ik had gehoopt op een ander einde.

Zou ik dit boek aanraden? Echt niet. Ik denk dat zelfs al was ik een kind geweest, dat ik dit boek net zoveel had gehaat als ik nu doe.