Ik zag dit boek liggen en ook al koop ik normaal niet echt boeken tot ik zeker weet dat ik ze echt leuk vind (of het is van een schrijver die ik geweldig vind), wilde ik het boek hebben. En ik ben blij dat ik het heb gekocht. Het was uiteindelijk een best leuk boek, ook al zijn er best wel wat dingen die minder waren.

Pippa was (op sommige momenten) een erg leuke meid. Maar ja, er was ook genoeg mis. Haar prioriteiten om maar een voorbeeld te noemen. Ze is zo druk bezig dat ze haar vrienden vergeet, en als haar vrienden boos worden vanwege dit, dan wordt ze meteen een kreng. Want haar vrienden moeten het maar snappen. Snappen dat mevrouw bezig is met een ZEER BELANGRIJKE baan.
En dan denkt ze dit soort dingen: “Ze weigeren zich in mij te verplaatsen. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik hun feestje moet afzeggen en dat had ik ook eerder moeten doen, maar ze moeten ook snappen dat het feestje in de Green Room belangrijk voor me is. Ik moet investeren in mijn nieuwe leven en mijn collega’s. Ik moet met ze stappen, feesten. Alleen daardoor ontmoet ik nieuwe, invloedrijke mensen uit het vak. Als ze mij dit niet gunnen, zijn het ook geen echte vrienden.”
Um, wacht, wat? Denk je dit nou echt, of zit je gewoon jezelf te motiveren. Trouwens, dit is niet de eerste keer dat ze dit soort dingen zegt. Natuurlijk zijn je vrienden boos. Zij hebben weken geleden een afspraak gemaakt met je en jij zegt het op het laatste moment op zo’n manier af. Hetzelfde geldt voor verschillende andere keren. Zij vergeet een verjaardag (want ze was druk bezig met Meesje) en dan is ze verbaasd als haar vrienden boos zijn. Echt er is iets zo mis met dat wicht. Ja, ik kan me voorstellen dat dingen van je werk belangrijk zijn, maar onthoudt dit meid, als jij je baan kwijtraakt, ben je ook alles kwijt. Leuk dat je wilt investeren in je baan, maar sorry, je moet ook investeren in je echte vrienden.

En dan heb ik het nog niet over het eerste stuk van het boek waar Pippa dronken was nog voor het avond was. Wacht, ze is 16, en ze drinkt wijn alsof het water is. Alcoholprobleem? Vooral omdat ze al op school zat te denken aan lekkere wijntjes en ook al heel blij was dat haar beste vriend 18 is…. Ik denk dat ze vergeet dat een horecagelegenheid dicht kan gaan of een mega-boete kan krijgen als er een controle is en ze komen er achter dat mensen onder de 18 drank drinken. Leuk dat je wilt drinken, maar doe dat lekker thuis.
Trouwens, vaag café. Het is een café voor jongeren, moeten die niet gewoon al bij de deur controleren of iemand 18 of jonger is en daar op gebaseerd actie ondernemen? Lekker slecht.

Oh mijn God, wat heeft ze toch een ego opgelopen. Echt wat een kreng. Dit gebeurt tijdens/voor de examen-uitreiking.
‘Ga je naar een gala, Pip?’ vraagt Jasmijn en iedereen begint te lachen.
‘Nee, ik ga in stijl naar onze diploma-uitreiking,’ zeg ik een beetje beledigd. ‘Waarom hebben jullie niks leuks aangetrokken?’
‘Sorry?’ vraagt Jasmijn. ‘Hoezo niks leuks aangetrokken? Ik heb mijn nieuwe topje aan. Niet iedereen kan een Antonio with Love betalen.’
O, ze heeft schijnbaar wel haar best gedaan op haar outfit. Of mijn smaak is vele malen verder ontwikkeld, of hun smaak is eop achteruitgaan.
Um, wacht wat? Sorry, maar wat? Nee, gewoon nee. Natuurlijk was Jasmijn ook niet de aardigste, maar ja, sorry wat verwacht je nou na alles wat je hebt gedaan. En trouwens, er is een tijd en plek voor designerjurkjes, maar ik denk dat een diploma-uitreiking nou niet echt de plek en de tijd is.

Ook het feit dat ze blijkbaar verwacht erkenning te krijgen van leraren is een beetje teveel hoor. Sorry, het is nou ook weer niet zo speciaal. En iemand die bijvoorbeeld altijd de klas wordt uitgestuurd maar toch slaagt, vind ik ook veel belangrijker om erkenning te krijgen. Van Pippa hadden ze wel verwacht dat ze ging slagen, dus ja dat is niet super speciaal. Wel zielig dat Pippa zo doet zeg.

Maar Pippa was een interessante meid en ik vond haar best wel aardig en pittig. Ze had veel lef en ook al was Blaire een kreng (meer over dat wicht later), ze probeerde toch het beste er van te maken. En dat vind ik toch moedig. Alleen, zoals je kunt lezen, is ze enorm veranderd. Van een leuke, vlotte meid is ze veranderd in een egoïstisch kreng die arrogant is en van alles van mensen verwacht. Echt heel, heel jammer dat dit gebeurde.
Ik had alleen dat ik me niet kon inleven in haar. Ten eerste praat ze gewoon vreemd, zo praatte ik nooit toen ik die leeftijd had. Ze doet verschillende dingen die ik totaal een nee-nee vind en nog wat meer dingen.

Pippa wordt gelukkig later in het boek wel weer beter en ik zag weer de oude Pippa tevoorschijn komen. Wat was ik blij om dat te zien. Echt een pluspunt dat het op deze manier eindigt. Ik was al bang dat Pippa een egoïstisch kreng zou blijven.

Dan hebben we nog een paar andere personen waar ik even over moet praten. We hebben Blaire, de grote tegenspeler in dit boek. Ik mocht haar vanaf het begin al niet en dat is zo gebleven. Ik vond haar gemeen, een kreng, een heks en een feeks. Echt, sommige mensen verdienen niet wat zij zomaar in de schoot geworpen krijgt. Maar ja, pappie is beroemd hé, dan mag je dus alles doen. Ik vond haar afschuwelijk en ik vond het ook erg jammer dat Pippa er soms voor viel en niet door had dat er met haar werd gespeeld. Vooral het stuk waar er van alles mis gaat, sorry, ik zat gewoon mijn hoofd te schudden om hoe dat ging. En dat Pippa totaal niet door had dat het allemaal ging volgens Blaire’s boekje. Ik snap niet dat niemand anders het ziet, misschien te maken met haar beroemde pappie, maar ik vond het gewoon triest dat Pippa nooit met iemand er over kon hebben, dat Louise gewoon altijd voor Blaire koos. Het was echt zo jammer. Ik had eigenlijk gehoopt dat iemand (naast bleh Mees) in de serie het door zou hebben. Maar nee, ze geloven alleen Blaire. 🙁

Dan hebben we nog Mees, God, wat een player en wat een watje zeg. Zit te flirten met 2 meiden, kan niet kiezen en is echt afschuwelijk. Ik kan me niet voorstellen dat meiden hier voor vallen, heel jammer. Ik had ook gehoopt dat Pippa het door zou hebben, maar ze bleef maar achter hem aan gaan als een puppy. Nou was Mees ook behoorlijk een puppy. Ik durf te wedden dat als Blaire iets zou zeggen als: ‘Spring van dat gebouw in het water.’, dat Mees dat zeker weten ook zou doen. Dat heeft ie wel bewezen in het boek. Ik hou niet van jongens die zo doen. Ik mag hopen dat Mees ooit eens ballen groeit en nee zegt, maar ik gok dat dat nooit gaat gebeuren.

Het verhaal zelf, en de hele wereld van de tv was erg interessant, het was dan ook één van de grote redenen dat ik dit boek heb gekocht. Ik vind het altijd interessant om er over te lezen, alleen soms voelt het gewoon vreemd, meestal omdat de schrijfster zelf nooit iets heeft gedaan in die wereld maar dingen baseert op research en feiten. Daarom wilde ik dit boek ook hebben. Dit boek is geschreven door iemand die in een soap heeft gespeeld (sorry, nooit gekeken, ik ben niet zo van de soap kijkerij, ik vind het leuk om er over te lezen, maar dat is het). Dus ik had een gevoel dat dit wel goed zou komen. En dat is inderdaad gebeurd. Ik had echt het gevoel dat ik er naast stond op sommige momenten, en ook al was Pippa een kreng, voelde ik nog wel mee met haar en was ik voor haar aan het hopen dat alles beter zou worden.

Ah, nog een dingetje, wat is er met al die Engelse woorden in het boek? En waarom zijn ze cursief? Dat leidt echt enorm af namelijk. Als je ze wilt gebruiken, ga je gang (nog steeds irritant), maar doe het niet in cursief.

Het einde van het boek was geweldig en ik vond het echt leuk dat Pippa die kans kreeg.

Als ik het boek zou moeten uitdrukken in sterren, zou ik zeggen dat het begin 5 sterren was, daarna afzakkend naar 4, 3 en zelfs een keer 2 sterren, maar gelukkig redt het einde het boek, en zoals ik al zei, het verhaal was nog steeds goed en daarom geef ik dit boek een 3.5.