Een geweldig boek, zeker een aanrader voor iedereen!

Naast grappige (en op een gegeven moment wat zielige) momenten met de kinderen van zijn klas, heeft dit boek ook een serieuze toon. Namelijk hoe het nou gaat op de PABO (lees je heel vaak over in de krant, maar nu zien we het eens van een PABO student standpunt), hoeveel administratie en onzinnige dingen er bestaan in het onderwijs (en dan blijkt dat je eigenlijk een supermens moet zijn om dat allemaal te kunnen).

Ik mocht Mark meteen, ookal moest ik wel lachen om zijn naïviteit met betrekking op kinderen aan het begin. Denken dat het niet zo moeilijk is. 🙂 Hij krijgt dan ook meteen een kinderziekte en ligt een tijdje ziek te wezen.

Het begin van het boek is meestal best licht en grappig, maar steeds verder in het boek zie je Mark ongelukkig worden, besef je hoe stom het is dat administratie en de dingen die je moet doen voor een klas toch onmogelijk zijn. Echt serieus, ik wist dat er veel administratie was (van verschillende boeken/kranten en zo), maar zoveel dat je haast niet meer toe komt aan je klas? Of dat je moet kiezen. Je klas of administratie? Nee, dat had ik niet verwacht. Wel jammer dat je tegenwoordig meer bezig bent met je administratie en het pedagogische gedoe dan met de kinderen. En dat lijkt me toch het belangrijkste, kinderen iets leren, kinderen vol met kennis gooien.

Ik had in dit boek 1 persoon die ik echt niet mocht. Fleur. Mijn God, wat een vreselijk mens was dat zeg. Ik ken ook wel een aantal van dat soort mensen. Nooit tevreden en ze zullen je het echt wel laten merken. Maakt zij het wat uit dat jij je er kut door voelt. Zolang zij maar gewoon alles kunnen afkraken is het goed. Kom op mensen, laat ook eens zien dat iemand iets goed doet. Het kan echt niet allemaal fout zijn. En alleen maar slecht, wel je ziet wat dat doet met iemand. Het breekt iemand uiteindelijk en uiteindelijk zal hij/zij echt niet meer gelukkig zijn. Ik mocht Fleur al van het begin af niet. Zodra zij in beeld kwam had ik al zoiets van, urgh, zo’n type, zo’n ik-weet-alles-beter-type. Jammer dat zij toch uiteindelijk haar zin kreeg, en ik heb echt medelijden met de kindjes die zij als leerlingen heeft. Hopelijk is ze minder kritisch tegen de kindjes, al betwijfel ik dat.

De PABO stukjes, daar zat ik gewoon mijn hoofd te schudden. Echt jammer dat het daar zo aan toe gaat. Ik wist natuurlijk wel wat, dankzij krantenartikelen en andere dingen die ik had gelezen, maar nu krijgen we eens een inside look in het hele gebeuren.

Verder was het boek interessant en leuk, vooral de stukjes met kinderen. Ik heb ze zelfs aan mijn vriend voorgelezen en hij lag ook dubbel.

Dit boek is, zoals ik al eerder zei, echt een aanrader. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp, voor studenten die een carriere willen maken in het onderwijs, voor mensen zoals Fleur (misschien leren ze wat), voor wel eigenlijk iedereen. 🙂 Lees dit boek, lach, beef en juich voor Meester Mark.