4.5 sterretjes. Wauw, wauw!

Dit boek was geweldig. Soms een beetje langzaam en langdradig, maar geloof me daarna vlieg je weer als een achtbaan door alles heen. Vooral het laatste stuk van het boek. Ik had wat daarin gebeurde niet verwacht.

Normaal kom ik niet echt door een boek met zoveel POVs (we hebben in dit boek 7 POVs, 3 meiden, 4 jongens). Iedereen had geheimen, en hoewel je langzaam wel wat uitvindt over die geheimen en de situaties, vindt je de echte geheimen niet uit tot het einde. Ik moet zeggen dat Sam en Jasmijn’s geheimen mij het meest verbaasden. De andere karakters had ik mijn vermoedens over. Gegeven hoe zij zich gedraagden, hoe zij dingen deden, en de dingen die we hoorden en zagen. We zien alles gebeuren van meerdere standpunten, en soms was dat best wel eens een beetje saai, maar vaker was dat heel interessant. We hebben het hier over 7 jongeren, 7 verschillende jongeren. Want ookal zijn ze blijkbaar beste vrienden… je zou het toch niet zeggen als ze eenmaal een dagje vastzitten aan elkaar.

Ik mocht niet alle karakters. Anouk vond ik gewoon sletterig en vervelend. Toen ik uitvond over een zekere gebeurtenis was ik dan ook niet verbaasd, dat past echt typisch bij dit soort meisjes. Sorry als ik generaliseer, maar ik zie dit soort patroon in boeken, in verhalen, maar ook in het echte leven vaak voor komen.
Ik vond Anouk echt vervelend en ook heel gemeen. Hoe ze zich zat te vleien tegen één jongen, en vervolgens overduidelijk flirtte met een andere jongen.
Jasmijn was een zo-zo karakter. Ik vond haar best zwak en zielig (niet de goede soort zielig) en ik wist niet zo goed wat ik met haar aan moest.
Thijs, Julian, Bennie en Noah, de jongens en terwijl ik Thijs mocht, was ik niet echt zeker over wat ik nou dacht over de andere 3. Bennie was gewoon vervelend, en ik vond het belachelijk dat hij in een tijd als dit, waar geen water of drinken echt makkelijk te vinden is, het drinkwater besmet met drugs. Echt, hoe stom en hoe achterlijk kun je zijn. Ja, het is natuurlijk allemaal grappig. Ja, tot je misschien doodgaat eraan. Dan lach je niet meer.

Het einde, met wie uiteindelijk dus deze jongeren had opgesloten, en wat er met de jongeren gebeurde was erg interessant, erg gruwelijk en ik was erg geneigd stukjes over te slaan die over zekere details gaan. Ik zal niks spoileren, maar geloof me, ik vond het best gruwelijk.

Ik vond het dan wel jammer dat het daar bij bleef. Natuurlijk we horen wel wat er met iedereen is gebeurd, maar het draait toch uiteindelijk om de dader, en niet om de jongeren. Dat vond ik wel een tikkeltje jammer. Ik had toch nog zeker wel een paar korte hoofdstukjes verwacht met de POV van de jongeren, over hun ervaring, hoe het nou met ze ging en of ze het de dader vergaven, of ze het ooit hadden verwacht dat het die persoon was.

Het echt einde, was iets wat ik niet had zien aankomen. Vanwege spoilers zal ik niks zeggen, maar ik voelde me zoals ze dat zo mooi in het Engels zetten: conflicted.

Maar ik moet zeggen, dat ik dit boek zoveel malen beter vond dan het vorige boek door de schrijver. Je ziet gewoon dat er verbetering is in het verhaal en de karakters. Ook ben ik zeer tevreden dat er niet zoveel seks in zit. Maar 1 stukje, maar verder niet echt. Ik heb zeker vertrouwen dat haar volgende boeken nog beter worden. 🙂