Ik had toch beter verwacht van Marion van de Coolwijk.

Het onderwerp (uit de kast komen/homo/lesbisch zijn) is een geweldig onderwerp, en er zouden zeker meer boeken van moeten zijn.

Maar ik voelde bij dit boek alsof alles te magisch gebeurde. Mees verliest zijn vriendin, iedereen om hem heen praat over homos en opeens (echt opeens) is ie aan het kwijlen over zijn beste vriend… Wacht wat?

Verder was het boek wel goed geschreven, het was zeer interessant, ookal waren sommige karakters (zoals Kristen) echt suuuuper irritant en veel te bemoeizuchtig. Ja, hij is je vriend, maar nee je hebt niks te zeggen over zijn leven, hoe graag je dat ook wilt. Laat hem het zelf uitzoeken, het is zijn leven, zijn sexualiteit, en niet die van jou.

Verder ook een punt eraf voor het einde. Het boek heet Eruit!, gaat over eruit komen, MAAR, de coming out (het eigenlijke eruit) is er niet. Het einde is zoiets als: Zijn coming-out kan beginnen. Um wat? Wat is dat voor een rot einde? Ik heb een heel boek zijn “Ik wil niet Homo zijn”, “Chips ik ben toch Homo” aangehoord en ik keek er naar uit dat hij echt eruit kwam en dan kom je bij dat stuk dat ie het accepteert en dan bam, boek voorbij.
Wat vonden zijn vrienden? Zijn vriendin? Zijn school? Zijn club? Hallo? Belangrijk!!! Echt zonde, en ik had dan ook beter verwacht. Super jammer.

Dus ja, vanwege het einde zou ik het boek nou niet aanraden.

En ik vind die jongen/man in het midden (die omhoog wijst) lijken op Spencer (broertje van Carly van iCarly).