De Griezelbus is toch meestal hetzelfde gebleven. Alleen in de latere (6 en 7) verandert er iets aan de formule.

Onnoval is in deze delen een kind en er gebeuren andere dingen met hem. Natuurlijk is de griezelbus weer aanwezig, en ook Beentje is er weer.

Griezelbus 4: Toch het beste boek van de hele series. Ik vond het geweldig dat we eens niet hetzelfde hadden, maar dit keer een meester (as expected) die overgenomen was door Onnoval. De verhalen waren interessant en ook enger dan normaal. Meester Jacques was geweldig en ik vond het ook leuk dat we weer een meid hadden die alles anders ziet, die de waarheid kan zien en ook dingen kan maken en schrijven.

De conclusie tot het verhaal was zoals met alle andere Griezelbus verhalen toch weer cliché. Je kunt al raden wat er de volgende keer gaat gebeuren, en dat vind ik toch een tikje jammer en zonde. Misschien leuk voor kinderen, alhoewel ik van mezelf weet dat ik als kind ook enorm boos werd om dit soort eindes.

Griezelbus 5: Tsja, als verwacht werd de computer nu gebruikt om kindertjes te lokken. Ook krijgen we een surprise karakter. Liselore is back. En dit keer is het natuurlijk jaren later, dus is ze nu volwassen. Dit was best een saai en ook super cliché verhaal. Verliefdheid? Seriously dat is wat je ervan maakt? Ze heeft hem doodgeschoten, en nu is ie verliefd. *snort**lacht en rolt op de vloer* Nee. Nee, nee. Lame.

Griezelbus 6: Niet gelezen, wel gekeken.

Griezelbus 7: Ah, het einde (laten we het hopen). En een totaal ander concept dan de andere boeken. Geen griezelbus verhalen dit keer. Dit keer is het een reddingsactie. Onnoval is ontvoerd en ze moeten hem redden. De schrijver uit het vorige boek is ook weer present en een hele berg dingen komen naar boven die we eerst niet wisten (maar natuurlijk wel kunnen voorspellen).

In het algemeen, een leuke serie, maar echt super cliché.

Voor de hele serie zou ik een: