Wauw, wauw en wauw, de meeste van Suzanne Vermeer’s boeken vind ik over het algemeen best blergh/saai/too much. Maar deze was gewoon goed.

Natuurlijk was het wel een beetje simpel, en het plot was toch af en toe ietsje te, maar verder was het een leuk tussendoortje. 🙂

Een pluspuntje. Iets wat ik in veel Nederlandse boeken zie: vreemdgaan is blijkbaar normaal. In dit boek zien we juist een ander ding, een goed huwelijk tussen twee mensen en dat ze van elkaar houden. Echt wauw, toppie. Ik was al bang toen ik zag dat we een getrouwd stel hadden dat het zou betekenen dat ze vreemd zouden gaan. Gelukkig niet. Er zijn wel wat dingetjes die ik jammer vind aan Daan. Zoals dat zijn vrouw dus niet met de lift durft en hij dan niet galant is om met haar mee te gaan naar beneden via de trappen. Sure, ze zegt dat het goed is, maar kom op mannen, dat is duidelijk code voor: “Help, ik wil je heel graag hier en kom met me mee.” Ook wat andere dingen zoals dat hij het bloed wegwast van schoenen en handen. Je kunt dan wel raden dat de politie daar niet blij mee is.

Sophie was echt geweldig, ik mocht haar heel erg en ik leefde met haar mee toen Daan werd opgepakt, en ik vond haar geweldig hoe ze zelf het mysterie ging oplossen.

Over dat mysterie, het was een beetje over de top, en ik had wat verdachten, maar ik had uiteindelijk niet dat verwacht, en ook niet dat einde. Maar geweldige setting, een hotel op de top van een berg, veel sneeuw, best ver weg van de samenleving. Echt deze setting is een van mijn favorieten. Er is zoveel mogelijk, zoveel dingen kunnen gebeuren.

Nu een minpuntje, die politie, ik vond het gewoonweg belachelijk hoe die politie Daan behandelden. Ook de leugens die ze zeiden, sorry, maar nee. Als dat de politie is dan is ie wel erg corrupt zeg. Ik hoop dan ook maar dat die politie agenten hier wel straf voor krijgen. Arme Daan.

Nog een laatste minpuntje was dat het verhaal vrij snel eindigde. We komen nu nooit te weten over wie het hotel overneemt. Wordt het verkocht? Wat doen ze met het appartment? Ik had graag een epiloog willen hebben die dit soort dingen nog even uitlegde.

Verder, ach het was een leuk boekje voor tussendoor, en zoals ik al zei, ik heb voor het eerst niet zin gehad om het boek weg te doen of gewoon stukken over te slaan.

Ik hoop dat het volgende boek van Suzanne Vermeer/ghostwriter ook goed is. 🙂