Ten eerste, heel vreemd dat de beschrijving (op zowel Lemniscaat en andere sites) zeggen dat de hoofdpersonen Ali en Martijn zijn, terwijl het Khalid en Martijn zijn. Ook is de vijand niet iemand genaamd Maud, maar heet ze Muriel of eigenlijk Wen Ling.

Op naar het boek, dit was echt een leuk boekje, en ook zeer creatief. Ik denk dat ik nog niet een boek heb gevonden die ook over een knikkelares gaat, of an sich over een feetje/elfje gaat die knikkers distribueert zodat het spelletje in balans blijft. Dus echt een plus punt voor dat. 🙂

Helaas is Lola gewoon echt vervelend bij tijden. Ze is onredelijk, wil van alles en het maakt haar niet uit hoe, het moet maar gebeuren, ongeacht de gevolgen voor de twee kinderen. En ik was het ook met de kinderen eens (vooral Khalid) dat het niet eerlijk is als kinderen eerlijk knikkers verdienen dat die dan “gestolen” worden zodat andere kinderen weer knikkers hebben. Dan verpest het spel juist. Je wint ze eerlijk en misschien ben je gemeen, maar dan nog verdien je het niet dat ze weer worden afgepakt door een soort van fee/elfje.

De oplossing die de twee bedenken is echt leuk, en zo krijgen ze toch genoeg knikkers en hoeven ze niks te “stelen”.

Ik moet zeggen, van alle karakters in het boek, dat Khalid mijn favoriet was. Hij groeit echt enorm in dit boek. Hij was eerst echt bang/niet blij met meisjes, maar al snel maakt hij vrienden met eentje en vindt hij het minder eng/erg. Wel mooi trouwens dat hij zijn baby-zusje Fatima niet een meisje vindt. 🙂
Martijn, ik weet niet wat ik van hem vond, hij had wat goede momenten, maar hij ging veel te makkelijk met Lola mee en hij deed nou niet echt veel speciaals.

Dan hebben we nog een persoon die ik de meeste tijd echt niet mocht. Namelijk de moeder van Martijn. Je laat een peuter alleen achter bij een kind van 9? En dan wordt je boos als het misgaat? Terwijl het niet eens zijn schuld is (hij wilde gewoon niet dat zijn broertje stikte in iets). Sorry hoor mevrouw, maar een kind van 9 hoort niet de verantwoordelijkheid te hebben over zijn broertje van 2 of 3 jaar oud. Dat is uw verantwoordelijkheid. Leuk dat u het druk hebt en zo, maar zet je kind dan bij een volwassene, zoals bij de buren of iemand anders.

Maar ach, in het algemeen was dit boek echt super leuk en ik heb best genoten. Ik weet zeker dat kinderen dit boek geweldig vinden, en ik raad echt volwassenen aan om het te kopen of te lenen en aan hun kinderen te geven. 🙂